هوش مصنوعی: ای منبع مشکلات دین و دشمن اسلام، ای تلاطم زمان و هیجان روزگار.

هوش مصنوعی: ای دزد خوشنام و پارسا، ای زاهد و صوفی شهر، به خاطر تو این شهر بدنام شده است.

هوش مصنوعی: گفتی که به خانه من بیایی و شاید با این کار از کسان من آرامش بگیری.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زنده‌ایم، از او غذای ناهار یا شام تهیه می‌کنیم.

هوش مصنوعی: اکنون که در این دنیا هستم، دچار مشکلات و خطرات شده‌ام که به من آسیب می‌زنند.

هوش مصنوعی: من تنها مانده‌ام و دل من مانند یک حیوان وحشی است که با هیچ‌کس نمی‌توانم آن را آرام کنم.

هوش مصنوعی: تو خوشحال و شاداب هستی، در جمع با رقیبان می‌نشینی. گاهی بوسه می‌زنی و گاهی جام می‌نوشی.

هوش مصنوعی: یا مرغی را که در قفس است آزاد کن یا زودتر بکش که تا آرام بگیرد.

هوش مصنوعی: از آتش درون ما کسی خبری ندارد، پس درباره ما سخنان این زاهد نادان را نشنو.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از زیبایی و لطف چهره‌ی خوبان بهره‌مند شوی، باید در دل آشفتگی و دلتنگی را تحمل کنی.

هوش مصنوعی: از شهر شیراز بیرون برو و به طرف نجف حرکت کن.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی از درد و رنج دل بگویی، پس بهتر است نشستی و مانند من از جامی که از اشک پر شده، بنوشی.