هوش مصنوعی: دلبرم با ناز و زیبایی خود، چنان مرا به خود کشید که همه‌چیزم را فراموش کردم و از جهان جدا شدم.

هوش مصنوعی: در دلم بذر محبت تو را کاشتم و دوستی دیگران را از دل بیرون کردم.

هوش مصنوعی: من که به خاطر عشق به دوستم، دل به خاک سپرده‌ام، اگر بهشت را هم به من بدهی، باز هم آن را نمی‌پسندم.

هوش مصنوعی: من که هیچ لذتی نمی‌برم، چرا تو به من نمک می‌زنی و سوگند می‌خوری؟

هوش مصنوعی: به تو می‌گویم که تو از رازهای شیرین و شادی‌بخش عشق بی‌خبر هستی و نباید به بیهوده‌گویی بپردازی، ای استاد نادان، نصیحت من را بشنو.

هوش مصنوعی: من به یوسف دیگران علاقه‌مندم، نه مانند یعقوب که محبت چهره فرزندش را در دلش نگه داشت.

هوش مصنوعی: من از شیرینی نگاهت لذتی می‌برم، بیا و نزد من باش که به آن احساس عمیق و دلخواه بسیار مشتاقم.

هوش مصنوعی: اگر از زخم دل خود شکایت کنم، به این دلیل نیست که از کسی گله دارم، بلکه می‌خواهم به زیبایی و احساس خوشایند آن اشاره کنم.

هوش مصنوعی: عزیزم، در اثر دوری و جدایی از لبان تو، کام من تلخ شده است. لطفاً بوسه‌ای از آن لب‌های شیرینت به من بده تا دوباره به زندگی‌ام طعم خوشی ببخشد.

هوش مصنوعی: برای اینکه در روز قیامت جانم را ارجمند و سرفراز بسازم، چون دلی سرشار از عشق علی(ع) دارم، خود را تسلیم و فروتن می‌کنم.