هوش مصنوعی: من موهای پیچیده و زلف‌های تو را به عنوان زنجیری به خودم می‌بندم تا با این کار بتوانم احترام و ارادت خود را به تو نشان دهم و به نوعی از آشفته‌گی تو نسبت به خودم بهره‌برداری کنم.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت معشوقه می‌پردازد. زنار و کمند به نمادهایی از زیبایی و افسونگری اشاره دارند، و خم زلف نشان‌دهنده لطافت و جذابیت خاص اوست. شاعر از کفر و شرک سخن می‌گوید که در حقیقت به شیدایی و عشق او به معشوق اشاره دارد؛ به طوری که او در این عشق به واژه‌ها و تفسیرها نیاز ندارد و فقط می‌خواهد احوال دلش را بیان کند. در واقع، عشق او آنقدر عمیق و واقعی است که تمام تعابیر و تفسیرها را بی‌معنا می‌کند.

هوش مصنوعی: به جز قدرت خداوند، هیچ نیرویی نمی‌تواند سرنوشت من را تغییر دهد. حتی اگر بگویی می‌توانی قدرتی داشته باشی، باز هم نمی‌توانم تقدیرم را تغییر دهم.

هوش مصنوعی: وقتی خواستم وصف و زیبایی‌های تو را بنویسم، در آسمان‌ها از من پرسیدند که چه چیزی را باید بنویسم در حالی که قلم از شدت شگفتی و حیرت خود، نمی‌تواند به درستی چیزی را بیان کند.