هوش مصنوعی: من کسی نیستم که غیر از عشق محبوبم چیزی را به دوش بکشم و نمی‌توانم بار دیگری را جز بار دوستی او تحمل کنم.

هوش مصنوعی: من از باغ دنیا و همه چیزهای مادی دور می‌شوم، مگر اینکه بتوانم مثل جویبار کنار سرو تو قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: ما از ابتدا با هم توافق کرده‌ایم که تنها بازی کردن با جان‌هایمان مهم است؛ فکر نکن که ممکن است از این توافق بیرون بروم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به احساسات عمیق خود در مورد عشق اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که از عشق فرار نمی‌کند و به جای اینکه از چالش‌ها و دشواری‌های عشق دوری کند، تصمیم دارد با شجاعت و با اراده در این مسیر قدم بگذارد و بار مسئولیت را با قدرت به دوش بکشد. این نشان‌دهنده وفاداری و تعهد او به عشق است.

هوش مصنوعی: من به خاطر محبوبم، سختی‌ها و بی‌رحمی‌های مدعیان را تحمل می‌کنم و به آنها شکایت نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که دست محبت دوست را می‌گیرم و شوق او در من آشکار می‌شود، دیگر چه نیازی به تحمل درد و رنج ناشی از خماری است؟

هوش مصنوعی: وقتی که گل وصالش به دستم رسید، طبیعی است که در باغ بخواهم از زحمت‌هایم قدردانی کنم.

هوش مصنوعی: با امید به اینکه روزی آن جوان زیبای سوار، هزاران بار به خاطر من بر روی زمین بیفتد.

هوش مصنوعی: اگر باد غباری به سمت مرتضی بیاورد، من این غبار را به چشم می‌کشم و در حد یک یا دو میلی از آن را برمی‌دارم.