هوش مصنوعی: من به خاطر زلف تو در حال جدال و کشمکش هستم، و از زمانی که از خال تو بهره‌مند شده‌ام، دل من مانند آتش می‌سوزد.

هوش مصنوعی: از لب‌های شاداب تو بوده که خوراک جانم به شمار می‌آید و من تنها به خاطر آن طعم نمکین، به تو وابسته‌ام. اگر که چشم دیگری ببینم، از آن نمک تو دور شوم.

هوش مصنوعی: من غرق در شادی و سرخوشی هستم و هیچ گونه نگرانی و دردسری ندارم تا روز قیامت. تا وقتی که تو به من نگاه می‌کنی و شرابی که به من داده‌ای مرا مست کرده، هیچ چیزی نمی‌تواند مرا نگران کند.

هوش مصنوعی: چشم تو که هیچ گاه شرابی نچشیده، خود به تنهایی نشانه‌ای از شگفتی و سرمستی است. جالب اینجاست که من هم بدون نوشیدن شراب، احساس خوشحالی و سرخوشی می‌کنم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که طراحی زیبایی را در درون خودم کشیده‌ام، نوشته‌های من تبدیل به اثری زیبا و خاص شده است که حسادت دیگران را برانگیخته است.

هوش مصنوعی: نی از شیرینی و زیبایی سخن می‌گوید و به طرف مقابل می‌پرسد که آیا از حرف‌های دلنشینش شرمنده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من درباره عشق بسیار سخن گفته‌ام، اما وقتی در حضورت هستم، مثل گلوله‌ای که هنوز باز نشده و خاموش است، نمی‌توانم صحبت کنم.

هوش مصنوعی: عشق تو را به گونه‌ای احساس کردم که گویی جانم را می‌گیرد و با اینکه بدنم از خاک خواهد شد، این عشق هرگز در ذهنم فراموش نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگرچه دشمن با کمان خود کمین کرده و قصد جان دارد، تیر و زهر تیرکمان من، یادگار ولایت مرتضی (علی) است که در دل نهفته است.

هوش مصنوعی: شخصی به معشوقش می‌گوید که از زلف‌هایش که دلش را بی‌قرار کرده، برایش بگوید تا او را در آغوش گیرد و به آرامش برساند. او در واقع به دنبال این است که از معشوقش علت نگرانی‌اش را بفهمد و آن را به آرامش تبدیل کند.

هوش مصنوعی: از تأثیر شراب عشق تو و از چهره بدون پوشش تو آگاه هستم، هرچند که عاقل به نظر می‌آیم، اما واقعاً بی‌خبر و دیوانه‌ام.

هوش مصنوعی: افتخار نکن به زیبایی ماه و خورشید، زیرا که گیسوی معشوق من دو حلقه را به این زیبایی باز کرده و او خود زیبایی‌اش را نشان می‌دهد.