هوش مصنوعی: عشق تو مانند پرنده‌ای است که سایه‌اش بر سرم افتاده و باعث شده که قدرت و سلطنت زمان و روزگار از نظرم دور شود.

هوش مصنوعی: از دور مجلس شادی، دل بی‌تاب من را شاد می‌کند. این اتفاق خوشایند در دوردست‌ها، به هیچ‌وجه در خیال من نمی‌گنجد.

هوش مصنوعی: به اندازه کافی از غم و اندوه زندگی گذرانده‌ام. حال که نوشیدنی خوشی در دست دارم، دیگر به غم‌های زندگی اهمیت نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: من در جدایی تو، روز و شب برایم هیچ تفاوتی ندارد. نه خورشید بی وجود تو نوری می‌دهد و نه ماه.

هوش مصنوعی: مثل شمعی در محفل شبانه می‌سوزم تا صبح فرابرسد، تا سرم را در ساعات سحر به پای تو بگذارم.

هوش مصنوعی: به امید اینکه تصویر تو در آن درخشش بیفتد، همیشه در آینه به چهره تو نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر محبت و زیبایی تو، جانم را زنده می‌کنی، اما من مانند کسی هستم که در تشنگی عمیق غرق شده و هر لحظه بیشتر به سمت مرگ می‌روم.

هوش مصنوعی: من در عشق غرق شده‌ام و همیشه در جستجوی آب هستم، چرا که مانند ماهی از آب دریا بی‌خبرم.

هوش مصنوعی: مراقب باش که راز تو در جمع مردم فاش نشود، زیرا مانند شمعی که نورش در خلوت می‌درخشد، زبان گویای رازها فقط برای خاصان مناسب است.

هوش مصنوعی: تصور ظرافت و زیبایی موهای تو ذهنم را تحت تاثیر قرار داده و به هم ریخته است، پس غم و اندوه دنیا را به پای دیگری نگذار و مرا تنها نگذار.

هوش مصنوعی: من چون رشته‌ی محبت علی هستم و به این امید که از صراط در روز قیامت عبور کنم، به چنین پیوندی محکم و استوارم.