هوش مصنوعی: ما در سرزمین فقر، مانند پادشاهان هستیم و جان‌های ما فدای شخصیت محبوب‌مان است.

هوش مصنوعی: ما جز اشتباه کردن کار دیگری بلد نیستیم؛ اگر ما را ببخشی یا اگر ما را بکشی، ما همان هستیم.

هوش مصنوعی: ما در این دنیای آشفته و خراب، هیچ پناهگاهی جز به سوی خانه‌ی مغان نمی‌شناسیم.

هوش مصنوعی: اگر در میدان عشق تیرهایی به سمت ما ببارد، ما نخواهیم ترسید و رویمان را بر نخواهیم گرداند.

هوش مصنوعی: تصور کن که در هنگام شادی و نشئه‌ی معنوی، عواطف و احساسات خود را به طرز آزادانه‌ای ابراز کنیم و به اطراف افشانده و رها کنیم.

هوش مصنوعی: ما خود را در عشق به معلمی می‌دانیم، در حالی که از دانش واقعی بی‌خبریم.

هوش مصنوعی: در باغ تو نمی‌پردازیم تا بفهمی که ما هزاران دستان داریم.

هوش مصنوعی: ما شب و روز در پی آن هستیم که گلی مانند او به دست آوریم و در باغ بگردیم.

هوش مصنوعی: ما اگرچه مثل فیلسوفان نشسته‌ایم و به بحث و گفتگو مشغولیم، اما در دل خود نسبت به عشق دچار گیجی و شگفتی هستیم.

هوش مصنوعی: نگو که آب خضر را به جای شراب و اکسیر نمی‌خواهم، من هرگز خاک زمین را نمی‌پذیرم.

هوش مصنوعی: می‌توانیم از خودمان فاصله بگیریم و بی‌خیال شویم، اما نمی‌توانیم از عشق خود دل بکنیم.

هوش مصنوعی: هر کاری که انجام دادیم به خاطر عشق به بت‌های زیبا، حالا از انجام آن‌ها پشیمانیم.

هوش مصنوعی: عشق به طوری نزدیک و مرتبط است که وقتی درباره نیازها و ضرورت‌ها سخن می‌گوییم، نمی‌توانیم از آن جدا شویم و احساس می‌کنیم که در دام امکانات و شرایط دنیوی گرفتاریم.