هوش مصنوعی: ما از ابتدای خلقت آدمیان شاد و سرمست و عاشق شراب هستیم و در درب میخانه‌ای معنوی نشسته‌ایم که یادآور عهد و پیمان با خداوند است.

هوش مصنوعی: ما دینی که به آن پایبند بودیم را کنار گذاشتیم و عادات و رفتارهای ناپسند خود را ترک کردیم.

هوش مصنوعی: دوستانی که می‌نوشند، به آرامی اعلام می‌کنند که ما به مانند ماه و آفتاب در دستانمان داریم.

هوش مصنوعی: ما وقتی که به دوام و زیبایی زلف معشوق پرداختیم، همه ارتباطات و وابستگی‌هایمان به دیگران را از بین بردیم.

هوش مصنوعی: از آتش عشق و شوق به دوست، تمام وجود و هستی‌اش از بین رفت، ولی در پایان به جایی رسید که از خود را به کلی رها کرد.

هوش مصنوعی: لطفاً در این مجلس موسیقی نزن، چون حال ما خوب نیست. ای ساقی، به ما شراب نده، چون ما در حال مستی هستیم.

هوش مصنوعی: این جمله نشان می‌دهد که من از سخن قدسیان خوشم آمده است، زیرا آن‌ها گفتند که ما در عرش و مقام والایی هستیم، اما در برابر تو خود را فرود و پست می‌بینیم.

هوش مصنوعی: محبت من به تو مانند شبنمی است که از عشق تو به خورشید وابسته است. پس به ما نسبت بی‌انصافی نده، چون ما واقعاً وجود داریم.

هوش مصنوعی: زلف‌های آشفته‌ات به شکل دام دیوانگی در آمده است تا دیگران نتوانند بگویند ما از بند تو فرار کردیم.

هوش مصنوعی: در مجلس جاویدان، کسی که شاهد است از من می‌خواهد که بپرسم، آن که در زمان عهد وفاداری‌اش با ما بوده، چه کسی است؟

هوش مصنوعی: هرچند که هزاران دست به همراهی و کمک دوستی کشیده شده، اما ما هیچ‌گاه از دست خداوند بلند نکردیم.