هوش مصنوعی: هر شبی که تو در کنارم نیستی، شمعی را روشن نمی‌کنم، چون خودم به تنهایی مانند شمعی می‌سوزم تا روز به من برسد.

هوش مصنوعی: اگر از کمان انتقاد، صد تیر به من بزنند، تصور نکن که من از تو چشم می‌پوشم.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم یاد موهای تو از ذهنم برود، حتی اگر مثل شمع بسوزم و اشک بریزم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و جذابیت چهره یک دختر اشاره می‌کند که می‌تواند باعث از بین رفتن بسیاری از فضیلت‌ها و نیکی‌ها شود. او بیان می‌کند که حتی اگر هزاران قدر و ارزش معنوی در دل داشته باشد، زیبایی و دلربایی آن دختر می‌تواند همه چیز را تحت‌الشعاع قرار دهد و عقل و تقوا را به آتش کشد.

هوش مصنوعی: ای چشمان گریان، تو فقط بر روی آتش دل نگریستی و از سوزش‌های درونم آگاهی نداشتی.

هوش مصنوعی: زیر زلف زیبای تو، چهره‌ات در شب یلدا همچون روز نوروز درخشان شده است.

هوش مصنوعی: این ابراز احساسات شاعرانه به زیبایی زلف محبوب اشاره دارد که باعث بی‌قراری و آشفتگی می‌شود. شب خوشبختی شاعر در این اشاره به وجود عشق و زیبایی محبوبش پر از شکر و شیرینی است.