هوش مصنوعی: من که از ابتدا در میکده ساکن بوده‌ام، احتمالاً اگر شیخ در مسجد در را به روی من باز نکند، دیگر نیازی به بازگشت ندارم.

هوش مصنوعی: به دنبال خوشبختی و خوش سرنوشتی همچون من در مکان‌های بد نباشید؛ زیرا از آغاز وجودم، گل زیبایی از می ناب به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: من دل شکسته‌ام را در دستان زیبای تو دیدم، حالا نمی‌دانم چگونه باید این احساس را بیان کنم.

هوش مصنوعی: وقتی به محضر شهیدان برسم در روز قیامت، عشق تو به من چنان جوش و خروش می‌دهد که مرا از دیگران متمایز می‌کند.

هوش مصنوعی: در زندگی به خاطر عشق و غمت، حتی آخرت را هم از دست می‌دهیم؛ چون دین و ایمان ما آنقدر ارزش ندارند که بخواهیم دوباره به تو بازگردیم.

هوش مصنوعی: تو به خاطر غیرت و غیرت تو، شمع دیگران در مجالس شده‌ای و همه شب همچنان به روشنایی و سوختن ادامه بده تا من هم با تو همساز شوم.

هوش مصنوعی: موهایش به هم ریخته است و می‌خواهم با دستش آن را مرتب کنم. از نیکی‌ها و خوبی‌های خودم بهره می‌برم و خود را در محضر پیر مغان قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: از خاک وجودم دُر گرانبهایی می‌سازم و در وجود دوست قرار می‌دهم. این مس قلبم را که در آتش غم توست، با عشق می‌ذوب کنم.