هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که من در راه تو جان بزنم، باید بدانیکه هرگز نگاه از پاهایت برنمی‌دارم.

هوش مصنوعی: دل من چگونه می‌تواند از دام تو بگریزد، درحالی‌که من سرنوشت خود را به خال محبت تو گره زده‌ام؟

هوش مصنوعی: من تحت تأثیر زیبایی و جذابیت موی محبوبانم هستم و هیچ نصیحتی را از کسی قبول نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: من در حالی که درویش و فقیر هستم، در محضر تو احساس می‌کنم که حتی سلطان نیز در برابر من فقیر است.

هوش مصنوعی: از نعمت ارتباط و دوستی با جوانان، خوشبختی نصیب من شده است. اگرچه من خود فردی سالخورده هستم.

هوش مصنوعی: از آرزو و longing برای آن کمان ابرو، در دل من هزار تیر زخم شده است.

هوش مصنوعی: ای نسیم صبحگاهی، تو را تا به جانم نیازمندم.

هوش مصنوعی: وقتی از کنار سنبل‌های باغ می‌گذری، به او بگو که من به خاطر موهایش گرفتار شدم.

هوش مصنوعی: بدن سیمین و زیبا او را می‌ستود، اما به خاطر ناز و لطافتش، شایسته آن نبود که حریر بر تنش باشد.

هوش مصنوعی: در یاد من، به خاطر چین و شکن زلف او، حالت غمگینی دارم و گل های سنبل در درونم می رویند.