هوش مصنوعی: من گمان نمی‌کنم که در این دنیا فرد دیگری را ببینم؛ چرا که در دل خود تصویر محبوبم را می‌نگرم.

هوش مصنوعی: از شوق دیدن چشمان خیره‌کننده‌ات، به سوی معلم معنوی می‌روم. با وجود این که عشق مرا مست کرده، اگر تنها یک نفر را به عنوان هشیار ببینم، به حال من اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: عزیزم، خون دل مسکین را نریز و برایم می رنگین بده، زیرا امشب در جام، تصویری از چهره محبوبم را می‌بینم.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جاذبه ظاهری تو، وقتی که تارهای زلف و خطای تو را می‌خواندم، فهمیدم که در هر چین زلفت، زیبایی‌های زیادی نهفته است که نظیر آنها را نمی‌توانم از یاد ببرم.

هوش مصنوعی: به یاد معشوقه‌ام به معبد می‌روم، اما وای بر من که در آنجا به جای معشوق، بت را با زنجیری می‌بینم که به او بسته شده است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که جاذبه و زیبایی چهره‌ات آنچنان غیرعادی و افسون‌کننده است که هر جا که می‌روم، افرادی بی‌رحم و خطرناک را می‌بینم که با خنجرهایی در دست، آماده به حمله هستند.

هوش مصنوعی: در واقع، به نظر می‌رسد که وجود طوفان در زندگی‌ام به مانند امواج دریا است و من امشب جهان را پر از درد و رنج می‌بینم.

هوش مصنوعی: اگر آن لعل شکرین، که نشان از زیبایی دارد، شبیه ضحاک است، و من در هر طرف او زلف‌های سیاه و پیچیده‌ای را می‌بینم که مانند مار بهم پیچیده‌اند، به شدت گیج و حیران شده‌ام.

هوش مصنوعی: از هر طرف به دنبال سلطنت برآمدند و بعد از احمد، اما من علی را به عنوان نماینده و مظهر خداوند می‌شناسم.