هوش مصنوعی: هر بار که به چهره تو در آینه نگاه می‌کنم، حتی اگر گناهکار باشم، باز هم به غیر از نور خدا چیزی نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: با نگاهی بر زندگی و احساساتم، می‌خواهم عمیق‌تر به تو بنگرم و از ظواهر گذر کنم تا نشان ندهی که فقط به جنبه‌های ظاهری تو می‌نگرم.

هوش مصنوعی: هر آنچه از طرف تو به من برسد، حتی اگر درد و زجر باشد، من در آن هم اثری از محبت و وفا می‌بینم.

هوش مصنوعی: خضر به من نشان نمی‌دهد که کجا چشمه زندگی‌بخش است، زیرا با وجود لب‌های تو، من به آب جاودانگی نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر من در نگاه به چشمان زیبای تو کوتاهی کنم و به خاطر آن، دلم شکسته شود و از تو دور شوم، این به خاطر ناز و عشوه‌ات خواهد بود.

هوش مصنوعی: ای کعبه، ما از تو درخواست زیارت داریم، من حاجی نیستم، اما اگر نگاهی به سر و پاهایم بیندازم، تو را زائر می‌شوم.

هوش مصنوعی: در مسیر رسیدن به کعبه، به محل‌های ناپاک و خرابات افتاده‌ام. این بینش و درک من از کجا به دست آمده و حالا کجا باید نگاه کنم؟

هوش مصنوعی: به فکر درمان دل زخم‌زده‌ات هستم، اما از آنجا که خودم هم دچار درد و رنج هستم، نمی‌توانم به دارو و درمان نگاه کنم.

هوش مصنوعی: روح من و محبوبم به آرامی می‌روند، اما من از پشت سر نگران نیستم. افکار بی‌شمارم را به عقب می‌اندازم و فقط به جلو نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: من علی را به خاطر خداوند نمی‌ستایم، اما وقتی به چهره‌اش نگاه می‌کنم، چنان است که خدا را می‌بینم.