هوش مصنوعی: اجازه بده تا آن لب خندان که مانند پسته خوش می‌شکند، دوباره شیرینی را رایج کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به دامن تو نرسیم و غم و اندوه ما برطرف نشود، در مسیر عشق تو به تندی نرو، که ما متلاشی شده‌ایم.

هوش مصنوعی: عقل تشنه‌ی دستیابی به خوشی‌ها و لذت‌هاست و به تو وعده می‌دهد که در دام‌ها گرفتار نشوی. اگر نصیحت‌ها را نشنوی، دل‌خوشی‌ها می‌تواند تو را به بند بیاورد.

هوش مصنوعی: به سوی او می‌روم، نه به خاطر خودم، بلکه به دلیل پیروی از او. وقتی او به شدت سقوط کند، چه فایده‌ای دارد که پند و نصیحت‌ها را قبول کنیم؟

هوش مصنوعی: ای آهوی سر بریده! بیا و از پشت دوان دوان بیا. تو که سواره هستی، با سرعت نرو و کمند را نکش.

هوش مصنوعی: هر چه در جامت ریخته‌ای بنوش و چیزی نگو، چرا که وقتی اختیار کار از دست برود، دیگر بحث کردن درباره چگونگی و چرایی بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: به او بگو که از نگاهش دوری کن، تا بتواند از سپاه چشمک‌هایش غم و اندوه را دور سازد و زیبایی و شادابی را به دست آورد.

هوش مصنوعی: مدح و ستایش علی(ع) را بکن و بی‌پروایی س رایت کن؛ زیرا این کار به تو پاداش می‌دهد و لبخند شیرین او را در پی خواهد داشت.