هوش مصنوعی: بر روی برگ درخت سمن، عطری از مشک به مشام می‌رسد که نشان از زیبایی و وحشی بودن غزال دارد و مردم نیز آن را دنبال می‌کنند.

هوش مصنوعی: چشم من از زیبایی خال تو روشن و نورانی بود، اما وقتی که تو را نمی‌بینم، چشمم مثل چاله‌ای خالی به نظر می‌رسد و هیچ نوری ندارد.

هوش مصنوعی: چشمان تو مانند چاقوی تیز و برنده‌ای هستند که از نیش آن، مردمک چشم‌ها را می‌خراشد و آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: تنها آینه‌ای که چهره‌ی تو را قرضی گرفته، نمی‌تواند تصویر واقعی تو را به ثبت برساند. نقاش چگونه می‌تواند تصویر تو را به تصویر بکشد؟

هوش مصنوعی: زلف تو که مانند پرده‌ای بر گردن بر افکنده شده است، در کدامین نگاه مست قرار دارد که مانند شاهینی به غزالی گرفتار شده باشد؟

هوش مصنوعی: اگر لب لعل تو به دلیل روزه‌داری خشک شده، چند روزی را تر کن تا اینکه در ماه شوال دوباره براق و زیبا شود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که ای ساقی، برای من آبی بیاور که به خاطر دمای دلپذیرش، احساس سرما و تب را از بین ببرد و آرامشی به من ببخشد.

هوش مصنوعی: آبی که از روشنایی آتشکده ناشی می‌شود، به دلیل درخشندگی‌اش، آنچنان رنگی گرفته که شبیه به طلا شده است.

هوش مصنوعی: به من آسیب نزن و با شرابی شیرین، حال و هوای من را عوض کن زیرا من به خاطر سردی و خشکی از خود بی‌خود شده‌ام.

هوش مصنوعی: برای اینکه از آن شراب سرمست شوم و بی‌پرده به ستایش علی، آن موجود والامقام، بپردازم.

هوش مصنوعی: تو که در جهان قدرت و اختیاری، اما دارای حق همسایه و دیگران هم هستی که باید رعایت کنی. دین و احترام به دیگران بر تو واجب است.

هوش مصنوعی: با وجود تمام توضیحات و جزئیاتی که در آیات الهی وجود دارد، خداوند قادر نیست تو را به خوبی وصف کند، زیرا جمال و زیبایی تو فراتر از تصور است.

هوش مصنوعی: اگر جهان به من پشت کند و همه چیز بر ضد من باشد، تو هنوز هم با این همه بدبیاری، بر من لطف و اقبال داری.

هوش مصنوعی: زندگی را مانند یک ترازوی دقیق می‌دانند. اگر در یک طرف آن، گناهان و خطاهای من قرار گیرد، در طرف دیگر باید عشق و محبت تو را قرار دهم تا ترازوی زندگی‌ام متعادل شود.