هوش مصنوعی: کیست که بتوانم دردهای کهنه دلم را در حضورش بیان کنم و غم‌هایم را از دل پاک کنم؟

هوش مصنوعی: از این به بعد با که درد دوری را درد دل بگویم، قبلاً داستان عاشقی‌ام را به نسیم صبح گفتم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، آن نور فریبنده را که به دل زخم می‌زند، بشکن و بزن به سبو تا من هم بسوزم و دل دلزده‌ام را بسوزانم.

هوش مصنوعی: چشمانم بازیگوشی می‌کنند و دلم پر از خون است. چه کسی است که دوباره بخواهد از این دو نگاه (چشم و دل) کینه و دشمنی را برانگیزد؟

هوش مصنوعی: چشمم را سپر کردم تا از تیرهای نگاه دیگران در امان بمانم، ولی وقتی دیدم که همه تیرها راست و مستقیم به سینه‌ قلب من نشسته‌اند، احساس کردم که دیگر نمی‌توانم خودم را محافظت کنم.

هوش مصنوعی: اگر ابروی تو نشانی از تیراندازی است، آن تیر را در نظر پرده دل من قرار بده.

هوش مصنوعی: در جستجوی گوهری نایاب بودم که در دل نهفته است و به خاطر عشق و محبت حیدر، در حالتی آشفته و پریشان به دنبال آن رفتم.

هوش مصنوعی: دبستان غم تو به قدری با من آشنا شده که مثل روزهای شنبه و جمعه در دل من جا گرفته است.

هوش مصنوعی: باید با چشم دل به معشوق نگریست، نه با دید ظاهری. زیرا مکان واقعی عشق و حضور او در دل و جان انسان است.