هوش مصنوعی: شب جدایی فرا رسید و روز دیدار رفت. چه زمانی که وجود دلخواه ما و خیال ما دیگر نیست.

هوش مصنوعی: اگر لیلی ما پرده از زیبایی‌اش بردارد، می‌توان با سرمه چشم‌ها، خاک پای او را زیبا و با ارزش کرد.

هوش مصنوعی: فرصت برای بدگویی به دوست از دست رفت و افسوس که آن فرد، نتوانست به من نزدیک شود و صحبت کند.

هوش مصنوعی: تنها دو چشم جذاب او هستند که بر راز دل شکسته‌ام گواهی می‌دهند، چون با نگاهی طعنه‌آمیز دل مرا به درد آوردند.

هوش مصنوعی: چه خوب است که ملت ترک، خون مردم را به راحتی و مانند شیر مادر برای خود حلال می‌دانند.

هوش مصنوعی: آهوی زیبای تو تحت تأثیر جاذبه‌اش، شکار دلیران شده است. عجیب است که شیر هم با جاذبه‌اش به دام غزال می‌افتد.

هوش مصنوعی: تو در چشمه‌ی حیات هستی و از دل‌دردها و تشنگی‌های ما بی‌خبری، در حالی که ماهی‌ها ارزش آب زلال را درک می‌کنند.

هوش مصنوعی: با عقل و منطق، چطور می‌توان گفت که عشق را رها کنیم؟ زیرا بیان اینکه عاشقت را کنار بگذاریم، چیزی است که قابل تصور نیست.

هوش مصنوعی: تعجب نکن که من در این جدایی هنوز زنده هستم، زیرا زندگی عاشق به امید رسیدن به معشوق معنا پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: از غم و اندوه روزگار خسته‌ام، اما امیدوارم با یاد تو این دل پر از زنگ و غم را آرام کنم.

هوش مصنوعی: اگر به محفل مغان راهی نداری، در یک شب آشفته به جمع مستان بپیوند و از دل خود شکایت کن.

هوش مصنوعی: شاید به لطف و کرم آن پیر میخانه، از خم خاص تو به تو بخشش کند و پر کند.

هوش مصنوعی: علی، ولی خدا، در سایه توحید قرار دارد، به گونه‌ای که عشق او عقل را در بند می‌آورد و آن را زیر فرمان خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: با چشمان خودم دیده‌ام که ملائک نعلین او را بر می‌کشند، چون که روح‌القدس با پر و بالش بر خاک راه او پرواز می‌کند.