هوش مصنوعی: چشم‌های تو به قدری زیبا و پرشکوه است که وقتی به آنها نگاه می‌شود، گویی گل‌ها از شرم رنگشان را باخته و در عرق غرق شده‌اند. نشانه‌ای از زیبایی توست که حتی گل‌ها هم تحت تأثیر قرار می‌گیرند و به همین دلیل برگ‌هایشان در آب شسته می‌شوند.

هوش مصنوعی: قد مستقیم و صورت زیبا و گلگون تو، جلوه‌ای مانند سرو و گل‌های خوشبو از کابل به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و زرق و برق لحظه‌ای اشاره دارد که در آن فردی با دستی شفاف و ظریف مانند بلور، جامی از شراب را به نمایش می‌گذارد. این صحنه در محفل شاد و رنگارنگی شکل می‌گیرد که در دل شب، جایی میان صبح و غروب، با نورهای خیره‌کننده و جذاب احاطه شده است. این تصویر به نوعی بیانگر شادی و لذت زندگی در لحظاتی خاص است.

هوش مصنوعی: نوشته تو مانند خط خضر است و لب تو همچون چشمه آب حیات می‌باشد. چهره‌ات در شب مانند درخشش روشنایی و موهای تو همچون تاریکی است.

هوش مصنوعی: چشم‌ها در زیبایی‌ات خیره شده‌اند، ای چهره‌ی بیدار و درخشان، وقتی که به دنیا نگاهی می‌اندازی، تمام ستاره‌ها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهی و نور آنها را خاموش می‌کنی.

هوش مصنوعی: در عمق غم تو، موسی و عمران سرگردانند و نوح در دریای عشق تو، کشتی‌اش شکسته است.

هوش مصنوعی: من در حیرتم که تو ای عشق، کدامی که وجود دو جهان از وجود تو نشأت گرفته است.

هوش مصنوعی: دل پر از شور و حال عاشقی است و هیچ‌گاه نمی‌تواند بر آتش سوزان عشق صبر کند.

هوش مصنوعی: نفس او را از بین برد و همه چیز را برای لیلی به تصویر کشید. به همین دلیل مجنون در صف عاشق‌ها قرار گرفت و عشق را از دیگران گرفت و برتری یافت.

هوش مصنوعی: زلف تو مانند پرچمی است که بر بالای خورشید به اهتزاز درآمده است و شاید اگر این پرچم را بر فراز آسمان بکوبی، نشان‌دهنده عظمت و زیبایی‌ات باشد.

هوش مصنوعی: شیر حقی تو و دست ازل و خازن سر، آشفته مدح تو را می‌گویند تا زمانی که نیرو و توان تو باقی باشد.