هوش مصنوعی: آفتاب عشق در دل من تابید و شعاع آن وداعی برای همه چیزهایی است که به آنها وابسته‌ام. ای صبر، ای عقل، ای دین و ایمان، خداحافظ.

هوش مصنوعی: صدای چنگ به دل می‌نوازد و در لحظه‌ی خاصی به وسط می‌آید، تا زمانی که بدون موسیقی به دنیای معنوی وارد شوم و مانند صوفی‌ها در حال سماع باشم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، از جام حقیقت، برایم باده بیاور، زیرا که از شدت این آرزو و اشتیاق دچار سردرد و بی‌تابی‌ام.

هوش مصنوعی: لباس فقر را به من بده، ای درویش با شخصیت، تا بتوانم این جام‌های قرضی را از خود جدا کنم.

هوش مصنوعی: ای نور علی، در دل‌های ما به تماشای خود بپرداز و دل‌های خالی ما را از عشق پر کن، تا این‌که از بام کعبه، خدایان دروغین و بی‌ارزش را از دل‌های ما دور کنی.

هوش مصنوعی: زمانی برای خوشی و مستی است، که در آن، کعبه‌ی مکانی که مغان در آنجا حضور دارند، از خورشید جام ساقی به خوبی خالی شده و عطر و نشه‌ی آن در فضا پیچیده باشد.

هوش مصنوعی: تا کی باید از زلف و خط خوبان ناراحت باشی؟ دل را از یادآوری خط و خطوطی که برای تو ناراحت کننده هستند، پاک کن.