هوش مصنوعی: ای خورشید چهره‌ات به زنبق عطر و تازگی می‌بخشد، عطر خوشی که از خاک محله‌ات گرفته شده و گلابی است که به دیگران بدهکار است.

هوش مصنوعی: ماه و ستاره نمی‌توانند ادعای روشنی کنند، زیرا جایی که نور تو وجود دارد، حتی آفتاب هم از تو وام می‌گیرد.

هوش مصنوعی: گل به زیبایی چهره‌ات رنگ و لعاب داده و از پیچ و تاب موی تو، عطر خوشی به وام گرفته است.

هوش مصنوعی: مستان قلب خونین مرا به غنیمت می‌برند و از شراب شیرین تو مست و شگفت‌زده شده‌اند.

هوش مصنوعی: می‌دانی چرا خورشید و ماه در آسمان مانند ابر پنهان شده‌اند؟ زیرا از شرم جمال تو، بر چهره‌اش نقاب کشیده‌اند.

هوش مصنوعی: موسیقیدان نه از شور عارفانه‌اش، بلکه به خاطر عشقش نغمه چنگ و رباب را به عاریه گرفته است.

هوش مصنوعی: آن لبانی که از نوش خوش‌طعم آب خضر سیراب شده‌اند، به قدری غنی و بی‌نیازند که نیازی به آب زلال و دائمی ندارند و سراب برای آنها هیچ ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: دل بیچاره از لب تو طلب بوسه‌ای دارد که باید طبق قانون عشق، آن را ادا کنی.

هوش مصنوعی: عجیب نیست که همچون کمان، کسانی که بار سنگینی را بر دوش دارند، خم می‌شوند. اگر بر سر این نه حجاب، دینی یا بدهی ننهید.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در روز حسابرسی، دست حق به حساب مردم رسیدگی خواهد کرد، و اگر نیاز باشد، به آنها قرض داده خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر از گنجینه‌ی پنهان او، چیزی را به دیگری بدهی، ممکن است باعث آشفته‌گی و سردرگمی تو بشود، چون او ممکن است در ازای آن چیزی که بدهی، هیچ پاداشی نداشته باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که ثروت به حد نصاب برسد، باید از آن زکات پرداخت شود. اما من چگونه می‌توانم زکات بدهم در حالی‌که بدهی‌ام بیشتر از حد نصاب است؟