هوش مصنوعی: باغبان تو وقتی صدایش را در باغ بلند کرد، از اینکه در کنار یار خود هستی، شکرگزار باش ای بلبل عاشق.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو ای پروانه وجود داری، از وصال (تجمع) تو بهره‌ای نیست. پس زمانی که اثر شمع را می‌بینی، نشان‌های خود را از میان ببر.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان ناامیدی و درد فردی اشاره دارد که مدت طولانی در وضعیتی سخت و دشوار به سر می‌برد. او از یوسف، که نماد نجات و رهایی است، درخواست می‌کند تا او را از این وضعیت نجات دهد و به او کمک کند تا به آرامش و آزادی برسد. فرد به شدت نیازمند کمک و حمایت است تا از این بن‌بست خارج شود.

هوش مصنوعی: من از لطف و محبت شیخ و برهمن آزاد شده‌ام و از این پس، چون رشته سجاده خود را گسسته‌ام و بندگی‌ام را رها کرده‌ام، دیگر هیچ چیز مرا محدود نمی‌کند.

هوش مصنوعی: صبح زود برو و موهای زیبا و پیچیده دوستت را بچین. در این لحظه نه از بوی عطرش بگو و نه به نسیم صبح اشاره کن.

هوش مصنوعی: عشق تو برایم مانند خار است و من از گلستان خود لذت می‌برم. باغبان، منت نگذار؛ زیرا من خودم با همین خاری که دارم، دنیا را ساخته‌ام.

هوش مصنوعی: ای منصور، در دل خود را بگشا و در برابر آنچه می‌گویی آماده باش. یک عاشق واقعی چرا باید اسرار دلش را با کسی در میان بگذارد؟

هوش مصنوعی: مدح و ستایش حیدر را برای افراد نادان و بی‌خبر بیان نکن، زیرا بهتر است برتری و ویژگی‌های او را از کسانی که درک مناسبی ندارند، دور نگه‌داری و از محدودیت‌های خود رها شوی.

هوش مصنوعی: زمانی که به باغ ولایت علی(ع) رسیدم و نغمه دل‌نواز سنج را شنیدم، بی‌اختیار عاشق شدم و در گفتار خود آشفته‌ام.

هوش مصنوعی: من مانند مریم، در تمام طول زندگیم روزه‌دار هستم تا زمانی که بتوانم در میکده افطار کنم و از آب زندگی ببینم.

هوش مصنوعی: عقل و نفس در کنار هم هستند و نفس همیشه در اشتباه است. پس دل چرا باید به گناهکاری فکر کند که از همسایه‌اش نشأت می‌گیرد؟

هوش مصنوعی: دیگر چقدر می‌خواهی از حقیقت دوری کنی؟ آفرینش و فضیلت علی را انکار نکن، در واقع با انکار خودت، حقیقت را پنهان می‌کنی.