هوش مصنوعی: زلف‌های تو مانند دو بادبزن هستند که بر آتش دمیده می‌شوند و این باعث می‌شود دل من از عشق تو پرهیجان و ناآرام شود.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که عشق و آرزوهای تو باعث آتش‌سوزی در دل‌های جوانان هندو نشود، نباید آن‌ها را به قربانگاه عشق خود ببر.

هوش مصنوعی: موهای تو باعث رقابت دیگران شده است و گروهی از آن‌ها در این رقابت به زحمت افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: دل ما را در آتش هجران چه می‌کنی؟ تا کی باید سوختن را تحمل کنیم؟ زری که خالص و بدون ناخالصی است، در آتش قرار می‌گیرد تا خالص‌تر شود.

هوش مصنوعی: شراب غم عشق تو مرا مست کرده است، اما دوستان دیگر از وصال تو خوشحال و شاداب هستند.

هوش مصنوعی: چشم‌های جذاب و سحرآمیز تو برای من هیچ تأثیری ندارد، زیرا دل من به زلف‌های تو وابسته است و همین موضوع مرا به سمت آتش جذابیت تو می‌کشد.

هوش مصنوعی: دربارهٔ کسی صحبت می‌کند که در موهای پیچیده و دلربا مانند اسیری سردرگم و آشفته به نظر می‌رسد و از حال و احساسات عاشقان داغدار خبر ندارد.

هوش مصنوعی: ای مطرب خوش سخن، بگذار تا با جان من بازی کنی. بر روی چوبه دار، بار سنگین دل را از من بگیر، ای ساقی خوش‌چهره.

هوش مصنوعی: می‌خواهم تا زمانی که خوشحال و سرمست هستم، درباره پادشاهی که به مقام بالا و معراج پیامبر دست یافته است، ستایش کنم.