هوش مصنوعی: دل وقتی فریاد می‌زند، به هیچ چیز توجه ندارد. مرغ عاشق نه از بند و زنجیر می‌ترسد و نه از قفس.

هوش مصنوعی: زمانی که عشق در دل انسان جا می‌گیرد، فکر کردن به غفلت اشتباه است. کسی که از می نوشیده و سرمست شده، دیگر از نگهبانان هراسی ندارد.

هوش مصنوعی: چشم‌ها فقط به سمت محبوب می‌نگرند و جز او چیزی نمی‌بینند. از این رو، مکان ملاقات یار تنها همین جاست.

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند مشتری از عیب شرمسار باشد، یا شکر را پنهان کند، یا دنیای خود را از مگس دور نگه دارد.

هوش مصنوعی: باغبان ما را از باغ و گلزار محبوب دور نکن، زیرا زیبایی و رنگ او به خاطر حمله خارداران و علف‌های هرز کاسته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: آیا کاروانی که می‌آید، لیلی را به همراه دارد؟ ای ساربان! دل مجنون از شدت عشق به لیلی مانند صدای زنگ در فریاد است.

هوش مصنوعی: وقتی تو در جمع حاضر هستی، بلبل شیدا در حال خواندن غزل است و حالتی مست دارد. حضور تو باعث می‌شود که هیچگاه گل را ترک نکند و نفسش را نگه دارد.

هوش مصنوعی: ای کاش کسی که اسرار خدا را آشکار می‌کند، همچون شعله‌ای که بر کوه طور نور می‌افشاند، توانایی داشته باشد که موسی را به سجده درآورد، همان‌طور که از آتش روشن به او وحی شد.

هوش مصنوعی: علی مرتضی همانند گلی زیباست و جایگاه او مانند گلزاری در دل من است. بلبل وجودم تنها به خاطر ستایش او می‌خواند و هیچ چیز دیگری برای گفتن ندارد.