هوش مصنوعی: ای ساقی، دست گرم و شعله‌ورت را به خاطر آن آب آتشین بر افروز، از کاسه به جام بریز و از شیشه به لیوان منتقل کن.

هوش مصنوعی: دلم بس ناراحت و غمگین است، گل من نیز پژمرده و بی‌حال شده است. ای ساقی، بنشین و به من یک جام بده، یک دستی بزن و برخیز تا دل ما شاد شود.

هوش مصنوعی: دل را همچون آتشکده‌ای بساز و از آتش شعله‌ ور محبت و زیبایی بهره‌مند کن. جان خود را با آبی که سبب شعله‌ور شدن احساسات است، سیراب کن.

هوش مصنوعی: اگر محبوب و می‌فروش در دسترس است، جشنی برپا کن و با خوشحالی بنشین. اما اگر زاهد و شیخ آمدند، تلاش کن و سریعاً دور شو.

هوش مصنوعی: زاهد، چرا حسرت می‌خوری به خوشی‌های می‌خواران؟ این لذت و شادی نعمت خداوندی است و نمی‌توانی با سرنوشت مخالفت کنی.

هوش مصنوعی: ای ساقی، وقتی که تو به سادگی مشغول نوشیدن شراب هستی و باده در آب می‌ریزی، تقوی را به باد بده و از پرهیز دست بردار.

هوش مصنوعی: زخم من ناشی از زلفی شیرین و خوشبو است که به دل من خنده‌ای زیبا هدیه می‌دهد، اما همچنان درد آن زخم بر جاست.

هوش مصنوعی: هرچقدر که شیخ در منبر خود در مورد کفر و نکات گمراه‌کننده صحبت کند، باز هم آن حرف‌های نادرست و پرمعنا در دل می‌مانند و نمی‌توان آن‌ها را از ذهن پاک کرد.

هوش مصنوعی: اگر عشق علی ناپسند است، من از آن پر هستم. ناچار در پیاله سر می‌کشم تا وقتی که پرشود.