هوش مصنوعی: خردمندان با دانش و استعداد خود، به برکت بخت خوب، به آسمان خوشبختی و امید رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: زاهد از پند و نکتهٔ خود مغرور است و صوفی به حال خود افتخار می‌کند. در حالی که جنگجو با شمشیرش متعهد به نبرد است و نوازنده نیز از دردهای ناشی از نواختن ساز خود رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: خورشید به دلیل تابش و روشنی خود به گل افتخار می‌کند و ماه نیز به نور خود می‌بالد. در این میان، عطر خوش سرو به خاطر اعتبار و مقام خود به دیگران فخر می‌فروشد.

هوش مصنوعی: بلبل با صدای زیبا و دلنشینش، در باغی پر از درختان سرو و گل‌ها، از دریا و معادن جواهر و زرهای ناب و باارزش صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: در این شعر، طوطی به خاطر صدای زیبا و شیرینش صحبت می‌کند و باده از خاطر مستی و سرخوشی، طعمی خوشمزه همچون شکر دارد. عارف نیز با ذوق و شادی از طبیعت و زیبایی‌های بهاری در باغ لذت می‌برد و حالتی سرمست و شاداب دارد.

هوش مصنوعی: ما عاشقان، افرادی معمولی هستیم که در این دنیا جز عشق به کسی نمی‌توانیم افتخار کنیم. در این سرزمین، تنها عشق است که ارزش دارد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، بیا و در کنار امیر، حکیم و شیخ، آن جام را که مخصوص مردان است، به روحی بلند و با جسارت بیاور.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از شراب مست شوم و به همین دلیل می‌خواهم پرده‌ها را کنار بزنم. تمام موانع و حجاب‌ها را در درون خود می‌سوزانم و تمام نشانه‌هایم به خاک و غبار تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر دو زلف یار را به دور خود بپیچم و او را در آغوش بگیرم، تمام آنچه که در طول عمر به دست آورده‌ام و سرنوشت‌ام را در این لحظه جمع می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که سرشار از شادی و نشاط شدم، با شوق و احساس، ستایشِ مظهر حقیقت را بیان می‌کنم و از خالق و آفریننده سپاسگزاری می‌کنم.

هوش مصنوعی: مرا که از شدت پریشانی و ناامیدی به زمین افتاده‌ام، یاری کن و دامن حمایت خود را از من برندار.