هوش مصنوعی: کی دیده‌ای که هلالی از ماه نورانی برآمده باشد؟ یا مانند عنبر تازه و خوشبو در آتش بسوزد؟ یا مانند عطر خوشگلی بماند؟

هوش مصنوعی: این راه پرخطر و دشوار است و به راهنمایی نیاز دارم. از لطف و مهربانی تو، توانایی قدم گذاشتن ندارم و به دستگیری نیازمندم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که نه تنها خود را از جامعه رانده شده می‌بیند، بلکه افرادی از قبیل رند و شیخ نیز به نوعی از او فاصله گرفته‌اند. میان جوانان و پیران هیچ‌کدام تمایلی به ارتباط و گفتگو با او ندارند، این نشان‌دهنده تنهایی و جدایی او از دیگران است.

هوش مصنوعی: هر کسی که شوق زیارت کعبه در دلش ایجاد شود، حتی سنگ سخت و سفت زیر بدنش نیز نرمی و لطافت حریر را پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که به شدت تشنه است، نمی‌تواند به راحتی از خواب بیدار شود. بنابراین، به نظر می‌رسد که صبر کردن برای او امری اجتناب‌ناپذیر باشد.

هوش مصنوعی: اگر در جایی از جهنم، سرما و زجر باشد، من آن را می‌سازم. اگر بخواهم از جهنم بگذرم، فقط با یک آه می‌توانم از آن عبور کنم و این آه، گرما و آرامش را برای من به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: زیر پای اسب خود این شکار بی‌دفاع را بکش، چرا که نیمه‌جان این پرنده را کم‌تر از آن می‌دانی که با تیر به هدف بزنم.

هوش مصنوعی: رشته وجود من به عشق و ارتباط با محبوبم گره خورده است. چگونه می‌توانم پس از تجربه‌های سخت و تلخ، تصویر واقعی خود را حفظ کنم؟

هوش مصنوعی: رحمت و نعمت تو شامل حال همه است، پس به هیچ چیز توجه نکن؛ حتی اگر خار و علف باشد، باران رحمت بر آن می‌بارد.

هوش مصنوعی: من همچون چیزی نیستم که به خاطر طاعتی از من انتظار داشته باشی. اقرار می‌کنم که خطا کرده‌ام و از رحمت تو طلب عذر می‌کنم و امیدوارم که مرا ببخشی.

هوش مصنوعی: اگر صاحب خانه از سگ بیزار باشد، باید بداند که سودی از سگ نمی‌برد. چه گدایی کند یا چه فریاد بزند.