هوش مصنوعی: به سوی دامن بی‌خیالی می‌روم تا از اندیشه‌ی دیوانه‌وار مجنون، لیلا را آزاد کنم.

هوش مصنوعی: در این بیابان، سینه‌ام از غم و درد تنگ شده و با صدای بلند فریاد می‌زنم، مانند زنگی که صدا می‌دهد. اگر من هم جنجالی به پا کنم، ایرادی ندارد.

هوش مصنوعی: بیا و دیدگان ما را با شراب وحدت پر کن، چون من جز یکی نمی‌بینم و همه را جدا از هم احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: دل ویران من به سمت خوشی و زندگی روزمره گرایش پیدا کرده است، اما تو ای یغما، از من دور نشو و مرا ترک نکن.

هوش مصنوعی: اگر حاجی در مسیر کعبه در صحرا باشد، تو ای خار مغیلان، چه جایی برای دیبا (پارچه گران‌قیمت) می‌مانی؟

هوش مصنوعی: شیرینی پیوند تو مانند عسل است، اما وقتی در دوری تو صبر می‌کنم، آن شکر تلخ می‌شود و شیرینی زندگی‌ام را به تلخی می‌کشاند.

هوش مصنوعی: در سفر عشق، شوکت و بزرگی خود را به او بسپار، زیرا که نور و درخشندگی او حتی پرواز جبریل را نیز می‌سوزاند و از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: در خانه عشق، هیچ چیزی جز عشق وجود ندارد. تنها نفس (روح) لیلی است که می‌تواند زیبایی‌ها و ویژگی‌های لیلا را توصیف کند.

هوش مصنوعی: اگر در ستایش حیدر (علی) خودت را به هم ریختی و نتوانستی درست سخن بگویی، چه جای تعجبی دارد که جنگ را از تابش خورشید (حیدر) منع کنی؟