هوش مصنوعی: ای چشم، دوری تو ظلمی است که از جدایی میان تاریکی و روشنی حاصل می‌شود.

هوش مصنوعی: ما به دیگران حسد نداریم و نگاه‌مان فقط به سوی هدف خودمان معطوف است.

هوش مصنوعی: در روز قیامت که زمان برخاستن و ظهور دستور الهی است.

هوش مصنوعی: عاشق برای رضایت معشوق خود به دنبال زهد و زندگی ساده است و به بهشت و زیبایی‌های آن توجهی ندارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که در آغوش عشق تو قرار بگیرد و در کنار تو آرام بگیرد، هرگز از آنجا حرکت نخواهد کرد و از آن حالت خارج نخواهد شد.

هوش مصنوعی: محبت و عشق مانند آبی هستند که نمی‌توان از سرچشمه‌های آن، یعنی کوثر و سلسبیل و کافور، به مقدار کافی سیراب شد. فردی که در جستجوی عشق است، هرگز از این منابع سیراب نمی‌شود و همواره تشنه باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به زلف محبوبش گرفتار است، طبیعتاً از درد و رنج شب‌های سخت باخبر است.

هوش مصنوعی: او که به ناچار به سرنوشت خراب خود رسید، هنگامی که به زخم و آسیب خود دچار شد، مانند پرنده‌ای که در چنگال شکارچی گرفتار می‌شود.

هوش مصنوعی: عشق تو را نمی‌توان در دل پنهان کرد؛ زیرا اگر در دل باشد، مانند آتش شعله‌ور می‌شود و نمی‌تواند در پرده و پوشش باقی بماند.

هوش مصنوعی: ایمان به رعایت ظواهر دین مانند روزه و نماز نیست، اگر به خودت مغرور شوی، زاهد واقعی نخواهی بود.

هوش مصنوعی: ای آب حیات، تو را قسم می‌دهم که رحمتی به من کن، زیرا که از دوری تو جانم به شدت رنج می‌برد و در آتش عشق تو سوخته‌ام.

هوش مصنوعی: هر چند که از جلو چشمانم دور شده‌ای، اما هرگز از دل من دور نخواهی شد.

هوش مصنوعی: کسی که به هم ریخته و بی‌قرار بود، آن کسی است که شکر را از زنبور عسل آورد.

هوش مصنوعی: هنگامی که عشق علی در دل نشسته، دل مانند کعبه‌ای پر از زائر و امید می‌شود.

هوش مصنوعی: من تمام تلاش خود را می‌کنم تا به هدفم برسم، حتی اگر مجبور شوم به پایین‌ترین مرتبه‌ها تن بده‌م.