هوش مصنوعی: ای کسی که گاهی به شکل حوری و گاهی به شکل پری و گاهی به صورت انسان در می‌آیی، از دهانت گاهی نوشیدنی شیرین و گاهی تلخ می‌ریزی.

هوش مصنوعی: عشق به من آمد و عقل را از من گرفت، ای دوست، دل من به شوق تو بی‌تاب است و این اشتیاق طولانی شده است.

هوش مصنوعی: چشمان تو مانند تیرهایی به دل می‌نشینند یا مانند سوزن‌هایی در پارچه‌ی نازک، عشق تو در دل من بی‌پروا جاری است، مانند نقشی که بر سنگ می‌ماند.

هوش مصنوعی: تو رفتی و بدون تو زندگی برای ما ممکن نیست، بدن بی‌روح چه سودی دارد؟ ای دوست، روح من به خاطر جدایی‌ات در anguish است.

هوش مصنوعی: من در تو درمانده‌ام، نامت چیست؟ آیا باید تو را به عنوان زیبایی باغی که شجرش سرو است، بنامم یا به خاطر جوانان (غلمان) یا به خاطر ماه (قمر) تو را صدا بزنم؟

هوش مصنوعی: در شب جدایی و دوری تو، چشمانم مانند طوفانی شده است و اکنون وقت آن است که مانند نوح، فریاد بزنم: پروردگارا، مرا تنها نگذار.

هوش مصنوعی: عجیب نیست که عاشقی از شور و اشتیاقش ناله کند، عجیب‌تر آن است که در دوری معشوقی این ناله‌ها به خاطر صبر اوست.

هوش مصنوعی: با احتیاط به آن قامت نگاه کن، زیرا در روز قیامت، مسلمانان خواهند گفت که کافران می‌پرسند: «نجات کجاست؟»

هوش مصنوعی: قامت تو مانند آتش کوه طور است و زیبایی‌ات همچون زیبایی کوه سینا، اگر میوه‌ای آتشین از درختی به تو داده شده باشد.

هوش مصنوعی: عقل به من گفت که از این فکر احمقانه دست بردار، زیرا عشق من به تو در چیزی که فرمان داده شده، نهی شده است.

هوش مصنوعی: اگر در این زمان و با این دل، صبر و آرامش داشته باشی، دین و دل هر دو در اختیار تو هستند. اگر برای جان دادن آماده‌ای، پس این کار هم آسان است، به همین سادگی.

هوش مصنوعی: شیخ شهر به شخص آشفته‌ای گفت که از قضاوت‌های سخت و مشکلات فرار کند و او پاسخ داد که این مشکلات، خطر خاصی را برای کسی که ادعای ثروت دارد، به همراه ندارد.

هوش مصنوعی: اینکه تو می‌گویی من در دوری یوسف زیبای پیر کنعان صبر می‌کنم، هیچ‌کس نمی‌تواند انتظار صبر از پسر را داشته باشد.

هوش مصنوعی: انتظاری که طولانی شده، جانم را به درد آورده است. ای شمع جاودانه، هر لحظه امید دارم به ظهور امامی که حق را برپا می‌کند و در انتظار برقراری عدالت است.