هوش مصنوعی: اگر آن معشوق زیبا که در پس پرده است به ما نگاه نکند و دلشکسته نشود، پس چرا دست عیش و نوش ما نمی‌لرزد و چرا بطری شراب نمی‌خورد؟

هوش مصنوعی: نه نوازنده‌ای باقی مانده، نه جام نوشیدنی، نه گل زیبایی در باغ، و نه بلبلی در چمن به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: صوفی به حالت وجد و حالتی معنوی افتاده و خواننده از نوازش و آهنگ نمی‌تواند خود را کنترل کند. این حالت مستی و سرخوشی باعث شده که اثر مستی از او بیرون برود و از جرعه شراب دور شود.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به زیبایی‌های گلشن اشاره دارد و می‌گوید: چه اتفاقی افتاده که در این باغ زیبا، گل سرخ و سنبل خوشبو دیده نمی‌شود. به نظر می‌رسد زیبایی‌های طبیعی از بین رفته‌اند و این فضا خالی از زیبایی‌های خاص است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کدام از چیزهای درخشان و با ارزش همیشگی نیستند؛ نه جام جم که نماد زیبایی است، نه ملک کی که نماد قدرت و عظمت است. حتی آئینه‌ای که اسکندر به آن نگاه می‌کرد و لباس‌های دارا هم دیگر وجود ندارند. همه چیز زودگذر است و چیزی باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق چهره عذرا، از خود عذرخواهی می‌کند و وامق دیگر مجنون را نمی‌خواند تا درباره موهای لیلا صحبت کند.

هوش مصنوعی: فلاطون از زخم و درد به شدت دوری می‌جست و عیسی به داشتن ثروت و مال رغبت داشت. در حالی که موسی معجزه‌اش، یعنی ید بیضا، را در مخفی نگه می‌داشت.

هوش مصنوعی: به جای اینکه از عمان جواهری زیبا بیابی، به لؤلؤی خونین خواهی رسید. بنابراین، ای غواص، از عمیق‌ترین نقاط این دریا بگذر و خود را به دنبال گنج‌های واقعی نبر.

هوش مصنوعی: در این جهان نه نشانی از آتش و حرارت وجود دارد، نه خوش حالی و شادابی از باده‌نوشی در میخانه، نه آواز دل‌نواز بلبل به گوش می‌رسد و نه زیبایی و جلوه‌ای از گل در این فضا دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: بهار به‌ویژه در شیراز، جاذبه‌ای شگفت‌انگیز دارد، ولی آیا ممکن است این زیبایی به خاطر مشکلاتی که در آینده پیش می‌آید، به یک جنون تبدیل شود؟

هوش مصنوعی: جز با کمک خدا، نمی‌توان بر مشکلات و عقده‌ها غلبه کرد و در غیر این صورت، فکر کردن به این مسائل تنها به سردرگمی و بی‌فکری منجر می‌شود.

هوش مصنوعی: علی، آن سرپرست کامل و راهنمای حقیقی است که در ستایش او هر کسی به دو شکل، آشفتگی و شگفتی را احساس می‌کند؛ چه در پنهان و چه در آشکار.