هوش مصنوعی: امشب به خاطر دوری از هم‌نفسان، کمی از خانه ما غم و اندوه وجود دارد، اما در عین حال، نشانه‌ای از شادی و روشنایی بر فراز خانه ما به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: ساقی که در میکده به میهمانان شراب می‌دهد، به جای باده، آتشی درون پیمانه ما می‌ریزد.

هوش مصنوعی: گیسوان معشوقان نتوانسته‌اند زنجیری برای دل دیوانه‌ی ما از دست قضا بسازند.

هوش مصنوعی: چشمم از درد درونی که دارم آگاه شد و از شدت آن آهی کشید. اگر داستان ما به کسی فاش شود، چه حاصلی خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: در دل غم آن محبوب گرانبها غرق شده‌ام و هیچ امیدی ندارم، چرا که کسی دیگر او را از من گرفته است.

هوش مصنوعی: پیر میخانه صبح به می‌نوشیدگان بشارت می‌داد که بخشش و مهربانی ما همیشگی است.

هوش مصنوعی: عشق و ایمان و عقل و فکر را کنار بگذار، زیرا جوینده‌ی دوست نباید تنها به آن‌ها تکیه کند؛ بلکه هدیه‌ی روح ما، تنها به خود او می‌آید.

هوش مصنوعی: من نه در حمامم که به خطر بیفتم و فریب خورم، چرا که زلفم مانند دامی است و روی سیاه او نیز به آن اضافه می‌شود.

هوش مصنوعی: همه فرشتگان از یاد خداوند در آسمان ساکت می‌شوند، اگر صدای شگفت‌انگیز و سرمست‌کننده ما به گوششان برسد.

هوش مصنوعی: سالی، از سالکانی که در پی روحانیت هستند، خواستم تا به من راز و رمز و عطری از حقیقت بدهد. او در پاسخ گفت که کوشش و تلاش ما، همچون خاکی است که به هم می‌خورد و به معنای واقعی کمک کننده خواهد بود.

هوش مصنوعی: عشق همچون آتش هندوی است و دل آشفته همچون شمعی است که در جمع نمی‌سوزد، اما پروانه‌ای که به آن نزدیک می‌شود، نمی‌سوزد.

هوش مصنوعی: عشق همچون شعله‌ای است که از آغاز وجودش روشنایی‌اش در دو جهان خانه ما را دربر گرفته است. نور علی، منبع این روشنی است که همیشه در زندگی ما وجود داشته و ما را نورانی کرده است.