هوش مصنوعی: نکن نصیحت‌های بی‌مورد؛ من انسانی احساساتی و پرهیجان هستم و در درونم آتش عشقی وجود دارد که مدام در حال شعله‌ور شدن است.

هوش مصنوعی: در دل شب، خاطرات دل انگیز از گلزار احساساتم به یاد می‌آید و در این میان، موهای زیبای تو در ذهنم نقش بسته است.

هوش مصنوعی: من همه شب در آغوش رقیبان بودم تا صبح، اما ای کاش یک شب هم در آغوش تو بودم.

هوش مصنوعی: مدتی است که مانند خاک در زمین نشسته‌ام و از یاد تو و از صحبت دیگران بی‌خبر شده‌ام.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان احساسات عمیق و پیچیده عاشقانه می‌پردازد. شاعر در آن اشاره می‌کند که پس از جدایی، هنوز به وصال و وصل دست نیافته است و به تجربه تلخی که داشته اشاره می‌کند. او از معشوق درخواست می‌کند که با لطافت و محبتش، این تلخی‌ها را فراموش کند و دوباره او را به حال خوشی برساند. در واقع، شاعر به دنبال احساسی شیرینی است که با دردهای قبلی در تضاد است.

هوش مصنوعی: گفتی که با حال آشفته‌ای، در حالی که من در انتظار زیبایی چون یوسف هستم، بنابراین ارزش خود را پایین نیاور و خودت را به راحتی به کسی نده.

هوش مصنوعی: ای ساقی مهربان، لطف کن و یک جام از شراب وحدت به من بده. با این نوشیدنی، هوش و حواسم را ببر و مرا در خود غرق کن.

هوش مصنوعی: ای سرو، لباس سبز چمن را کنار بزن، چرا که آن سرو باوقار من در چمن تو ایستاده است.

هوش مصنوعی: شب گذشته آن عشق گرانبها بر دوش من بود و در آغوشم، حالا چگونه می‌تواند از نظرم غائب شود و آن زیبایی را که بر دوش من نشسته بود، فراموش کنم؟