هوش مصنوعی: ای مطرب، تو این دخت زیبا را به رقص واداشتی! بگذار ستاره‌ها در آسمان از حسادت بشکنند، چون امشب صدایت دل‌انگیزتر از همیشه‌ است.

هوش مصنوعی: اگر در مهمانی تو هم شاهدی، زاهد هم خود را کنار می‌کشد؛ اما در بی‌خود بودن، صوفی‌ای که به عشق شاهد است، به رقص در می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر کسی آهو را ببیند، به‌راحتی به دام می‌افتد و شکار می‌شود. در حالی که زیبایی و لطافت آهو، مانند چین و موی آن، نظر تیرانداز را به خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: من عاشق معشوقی هستم که با موی دلکش خود مرا مجذوب کرده است. عاشق، حتی اگر رسوا و افشا شود، نمی‌تواند راز عشقش را پنهان کند.

هوش مصنوعی: آن گل زیبا با صدای نغمه‌اش به باغ آمد. ای گل، تو از چمن بگریز، زیرا بلبل آوازش را نمی‌تواند خاموش کند.

هوش مصنوعی: روزی بر مزارم بیا و از عشق سخن بگو. داستانم را بشنو، زیرا که من نیز مانند نی، آهنگی از جدایی دارم.

هوش مصنوعی: وقتی که عسل بر آن دو لب می‌چکد، شگفتی چه جای دارد اگر کسی بعد از این به شیراز علاقه‌مند نشود.

هوش مصنوعی: عشق ما پر از شگفتی‌هاست، مثل پرنده‌ای که به جنگل می‌رود و در دشت، باز عظیمی را به پرواز در می‌آورد.

هوش مصنوعی: من شکار پرنده‌ای هستم که بال‌هایش شکسته و در دام عشق تو خسته‌ام. چون پایم به بند بسته شده، دیگر چگونه می‌توانم پرواز کنم؟

هوش مصنوعی: ای عشق، تو که عهدها را می‌شکنی، هرگز از گریه و اندوه خسته نخواهم شد. شب تا صبح با دل خونین، غم و اندوهم را فاش می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای رزمنده‌ی بزرگ، در دام نفس خود گرفتار شدم. برای رهایی از سحر و افترای دروغین، دست اعجازت را به من نشان بده.