هوش مصنوعی: چه کسی زودتر دامان عشق را بر من افکند که این آتش شور و عشق در دل من روشن شده و حالا دلم بیش از پیش شیدا و مجنون است؟

هوش مصنوعی: زلف تو مانند شعلۀ آتش به چهرۀ زیبایت می‌افتد و از این آتش، دل مرا دچار شوق و عشق می‌کند.

هوش مصنوعی: دوست من مانند خورشید درخشان است و تو همچون خفاشی هستی که در تاریکی زندگی می‌کنی. من در این جنگ عشق، با روحی خسته و دردمند به سر می‌برم. ای زاهد، انکار نکن که من دیدی عمیق و روشن دارم.

هوش مصنوعی: باغبان، از گل و درخت کناری بگیر، اگر گربه‌ای را می‌بینی که در کنار بچه‌ام، گل زیبای مرا تماشا می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر نای را به آواز کشیده و در دل نغمه‌ای بپروراند، حتی اگر هزار نغمه هم بشنود، گوشش به صدای تو خواهد بود و غم و شوق من همچنان در دلش طنین خواهد انداخت.

هوش مصنوعی: به او گفتم که از معشوق و زلف خبری ندارم. او پاسخ داد که به چهره‌ام نگاه کن و زلف زیبای من را ببین.

هوش مصنوعی: آتش عشق تو دیشب از دل من شعله‌ور شد و تمام وجودم را همچون شمعی در صبح زود سوزاند.

هوش مصنوعی: دوباره عاشق و گرفتار زلف‌های تو شدم، ببین که چه بلایی بر سر دل دانای من آمده است.

هوش مصنوعی: جز زلفی که دل را به خود گره زده است، آیا کسی هست که بتواند مرا از این آشفتگی نجات دهد؟