هوش مصنوعی: به دنبال چشمه حیات نباش، زیرا عشق و دوستی واقعی باعث زندگی می‌شود. آنچه که واقعاً انسان را زنده نگه می‌دارد، محبت و ارتباط با دوستان است.

هوش مصنوعی: در شب‌هایی که به شدت به من فشار می‌آورد و دوری را تجربه می‌کنم، مانند صدای ضرب‌زنگ، هیچ‌یک از افکارم در درونم آرام نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: من که دل و جانم درگیر زیبایی و ناز و غمزه‌های توست، چه کسی به غم‌های من خواهد پرداخت، وقتی که نگاه تو باعث مستی و شیدایی دیگران شده است؟

هوش مصنوعی: عشق من به سرعت و طغیانی از میان امواج دریا گذشت، به طوری که در برابر چشمانم، دریای بزرگ و عمیق به نظر آمد.

هوش مصنوعی: من که مجذوب صدای موسیقی هستم و تمام وجودم را آن پر کرده است، دیگر چه نیازی به پند و موعظه‌های بی‌فایده سخنرانان دارم؟

هوش مصنوعی: چطور می‌توانی مانند منی که در میدان زندگی پر از چالش‌ها و سختی‌ها قرار دارم، به زمین بیفتی؟ تو همانند ستاره‌ای هستی که در آسمان می‌درخشد.

هوش مصنوعی: اگر تو زهر را به دست ما برسانی، مانند حلواست؛ زیرا هر چیزی که دوست برای ما بفرستد، جایگزین خوبی برای او است.

هوش مصنوعی: غرور زیبایی تو به خاطر زلف و چهره‌ات نیست، بلکه مانند غرور گل‌هایی است که به خاطر رنگ و عطرشان در باغ مطرح می‌شوند.

هوش مصنوعی: نیکی و زیرکی هرگز با هم سازگار نیستند. سخن عقل درباره عشق مانند کار کردن سنگ و سبو (شیشه نوشیدنی) است.

هوش مصنوعی: غم به مانند یک قلاده، به گردن من آویخته است و در دل من در حال تلاطم و حرارت است؛ مانند سگی که به گردن دوستش قلاده‌ای بیافکند.

هوش مصنوعی: علی، که شیر خداوند و صاحب جلال است، انتخاب شده است و دنیا به دور او می‌چرخد.