هوش مصنوعی: ای ساقی، از چشمان زیبا و فتنه‌انگیزت چه خون‌ها که بر زمین ریخته شده و چه دل‌ها که به دام زلف‌های دلربایت گرفتار آمده‌اند.

هوش مصنوعی: با چقدر سرعت و مهارت می‌توانی از تیر چشم‌های زیبا و فریبنده‌ات بگذری، در حالی که شخصی شجاع و نترس، برای دفاع از خود در برابر دشمن خونخوار، سپر را کنار گذاشته است.

هوش مصنوعی: اگر چشمان فریبنده‌ات نمی‌خوابید، زمین از آشوب‌های آخر الزمان در امان بود.

هوش مصنوعی: ای کاش نام رقیبت را بر لبانم نیاوری و به یاد تو از نوشیدن شراب بپرهم، چرا که لبت مانند دانه‌ای زهرآلود و شیرین است.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و شیرینی عشق اشاره دارد و از گفتگوها و ابراز احساسات محبت‌آمیز سخن می‌گوید. در آن، عشق به فرهاد و پرویز نمادهایی از عشق‌های بزرگ و جاودانه هستند، که به نوعی به شیرینی و جاذبه‌ای که معشوق دارد، اشاره می‌کند. این عشق به قدری عمیق و دلنشین است که می‌توان آن را در زیبایی کلام و احساسات انسانی جستجو کرد.

هوش مصنوعی: تو در خواب لذت‌بخش غرق شده‌ای و محبوب تو در کنار تو خوابیده است، اما چرا ای گل، به مرغان سحرخیز فکر نمی‌کنی که به روزی نو و تازه سلام می‌کنند؟

هوش مصنوعی: تو از اینکه در این خیال بی‌فایده و آشفته بمانی، پرهیز نمی‌کنی؛ گویی عشق سوزان جهانی در دل داری که در پایان، زهد و خودداری‌ات را می‌سوزاند.