هوش مصنوعی: نام محبوب را نمی‌توان بر زبان آورد، زیرا خود محبوب در اینجا حاضر است. من آن زلف را از یاد ببر که عشق و دل‌باختگی در اینجا وجود دارد.

هوش مصنوعی: عابدی به جایی وارد شد و بت زیبا و دلربایی را دید. او گفت: «اینجا بهشت نیست، چون در اینجا جوانان خوش‌چهره وجود دارند.»

هوش مصنوعی: در هر سو، زیبایی‌ها و زیبایانی با لیوان‌های پر از زلال بهشت در دست هستند و من در خیال خود تصور می‌کنم که شاید بهشت رضوان در اینجا وجود دارد.

هوش مصنوعی: خضر که نماد زندگی و راهنمایی است، با اشاره به خط زیبا و سرخ خود به تشنگان خبر می‌دهد که منبع زندگی و جاودانگی در این مکان قرار دارد.

هوش مصنوعی: ای عقل، تو که نمی‌توانی در عشق قدم گذاری، از دل که محل عشق ابتدایی است بگذر. ای شیطان، اینجا مکان سلیمان است، پس دور شو.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به غنچه‌ای اشاره می‌کند که آرام و ساکت نشسته و انتظار می‌کشد تا به گل برسد. او از ابر می‌خواهد که از خود لاف نزد چون در اینجا چشمی هست که در حال گریه است. به عبارتی دیگر، شاعر با این تصویر می‌خواهد القا کند که نباید در شرایطی که غم و اندوه در میان است، خود را بزرگ و قوی نشان داد.

هوش مصنوعی: من با جامی در دست آمده‌ام که به راحتی می‌توانم آن را بشکنم، و اینجا جای شکستن پیمانه و عهد و پیمان است.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به راحتی زیر نظر زیبایی‌های او زندگی کرد، چون مانند یک میدان جنگ است و حضور او مانند ضربه‌ای به چوگان، همواره خطرناک و چالش‌برانگیز است.

هوش مصنوعی: تو از من می‌پرسی که چرا امشب اینقدر آشفته و پریشانم؟ من هم می‌گویم که پایانی ندارد، چون حلقهٔ آن زلف پریشان تو همین نزدیکی‌هاست.