هوش مصنوعی: ای لبان سرخ و زیبا، تو همچون روحی هستی که نجات‌بخش است. درخشش چهره‌ات همچون نوری است که قلب‌های بزرگ و پرشور را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: عاشق و دلباخته‌ی تو، وامق و مجنون نماد زیبایی تو هستند، همان‌طور که لیلی و عذرا نمایانگر عشق‌های بزرگ هستند.

هوش مصنوعی: سحر و جادوی سرزمین بابل در نگاه تو نهفته است و معجزه موسی در زیر موهای تو نمایان است.

هوش مصنوعی: آینه‌دار زیبایی تو، ماه و خورشید هستند. زیور و صفای وجود تو به قد و رنگ لعل تو شبیه است و بهشت کوثر و طوبی نمایانگر مقام توست.

هوش مصنوعی: خال سیاه بر روی صورت تو، چشمان غلمان (زیبا) را تحت تاثیر قرار می‌دهد و زلف‌های بلند تو، مانند کمند (حلقه‌ای) دور گردن حوری‌هاست.

هوش مصنوعی: نافه چین به معنی خوشحالی و زیبایی در خانه ماست، یا اینکه زیبایی گل بر صورت تو و زلف بلندت همچون چلیپاست.

هوش مصنوعی: گل را از آب جدا می‌کنی و به سنبل حالت می‌دهی تا در چمن مانند پرده‌ای بیفتی.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی به گلزار گفت که چهره زیبا و دلربای تو همچون آتش در جان گل می‌زند و بلبل نیز از شوق و زیبایی تو بی‌تاب و سرمست است.

هوش مصنوعی: دل نمی‌تواند بی‌سبب از لب‌های شیرین تو سیراب نشود و بدون نوشیدن آب، شکیبایی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: زاهدان دچار confusion و پریشانی ناشی از زیبایی‌های کج و منحرف موهای تو هستند و می‌ترسم که در نهایت به پیروان دین ترسا بپیوندند.

هوش مصنوعی: شاید دل از غمزه‌های زیبا رویان آزاد شود، بنابراین به درگاه پیر مغان خواهیم رفت و از او کمک می‌خواهیم.