هوش مصنوعی: دل و دین مردم را به زیبایی‌ها و جذابیت‌های تو تسخیر کرده است. حالا چه فایده که بی‌وفایی و سردی تو را تحمل کنیم؟

هوش مصنوعی: در زمانه‌ی پایانی، تنها چیزی که مرا به شدت متعجب می‌کند، این است که نکند بعد از این، غیر از جانِ باارزش تو را به خاطر بیاورم.

هوش مصنوعی: ای عشق، تو چه جایگاه بلندی داری! نمی‌دانم تو را با کدام معیار بسنجم، زیرا به نظر می‌رسد مقام تو بالاتر از عرش باشد، در حالی که در عمیق‌ترین احساسات انسانی هم می‌توانی حضور داشته باشی.

هوش مصنوعی: گل تازه بوستان نیازی به عطر ندارد. تو بی‌آنکه نیاز به زیبایی کسی داشته باشی، خودت زیبا هستی.

هوش مصنوعی: اگر از کتاب هفت ملت خبر نداشته باشم، نگران نیستم؛ زیرا نام من در کتیبه‌ای ثبت شده است که برای همیشه باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: نگران نباش، حتی اگر آتش‌های شاداب در پارس خاموش شوند، آنچه که در زیبایی و رخسار جزیره پارسا وجود دارد، باز هم دل را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: اگر تو از پشت پرده بیرون نیایی و چهره‌ات را نشان ندهی، دیگر حجاب و پرده‌ای نخواهد بود که من بتوانم از زیبایی‌ات ببینم.

هوش مصنوعی: اجازه بده میوه‌های باغ و ثمرات بهشت زاهدان را کنار بگذاریم، زیرا زیبایی و جذابیت آن دختر به اندازه‌ای است که از هزار نوع میوه و نعمت ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: کسی که عشق را تجربه کرده، شکیبایی‌اش بیشتر از دیگران است. بنابراین، اگر تو به کسی که عشقش را تجربه نکرده‌ای، بگویی صبر کن، این صبر و شکیبایی واقعی نیست.

هوش مصنوعی: ای عشق، تو چقدر عظیم و با شکوه هستی، آیا تو همان حیدر (امیرالمؤمنین علی) نیستی؟ که به خاطر شدت تأثیر و قدرت تو، آسمان و زمین به لرزه درمی‌آید.

هوش مصنوعی: من از دو چشمان زیبا و خشمگین تو که همچون یک علامتند، تحت تأثیر هستم و تمام انسان‌ها نیز به خاطر تو در تلاش هستند.

هوش مصنوعی: زلفت را مانند عود (بوی خوش) به نماد پرستش بت‌پرستان نشان بده، چرا که وقتی آشفته و پریشان است، آن‌ها هم از روی عشقی که به آن دارند، با آن صلیب پرستش می‌کنند.