هوش مصنوعی: حفظ خود را از دو دوست بی‌وفا و خطرناک داشته باش، مانند این که از نیش یک مار زهرآگین بپرھیزی.

هوش مصنوعی: خاتم لب تو روزنه‌ای است که مرا به شدت تحت تأثیر قرار داده و از عشق و زیبایی تو، قلبم را به تپش انداخته است.

هوش مصنوعی: اگر به آه درویش فکر نکنی، خودت مانند آینه‌ای خواهی بود که نشان‌دهنده زنگار و کدورت‌هاست.

هوش مصنوعی: به چه دلیلی، ساقی، میخانه‌ی تو مورد توجه و محبت کسانی قرار می‌گیرد که هم مست هستند و هم هشیار؟

هوش مصنوعی: ای قمری، من باید سرو خود را به تو بیاورم و از آن سرو برای تو تنفر ایجاد کنم.

هوش مصنوعی: اگر تو عزیز و دل‌نواز به مصر بیایی، آن‌گاه آدمی چون یوسف جانش را فدای تو خواهد کرد و تو را خریداری خواهد کرد.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که من حاضر نیستم سحر و جادوی بابل را در دیدگان دلربایت خریداری کنم. به عبارت دیگر، کسی به زیبایی و جذابیت تو به جای جادو و فریبندگی اهمیت می‌دهد و آن را بالاتر از هر سحر و جادو می‌داند.

هوش مصنوعی: تو که در خواب شیرین و راحتی، نگران عاشقانی که بیدارند نباش.

هوش مصنوعی: به جز خودت، کسی را نمی‌بینم که حجاب تو باشد و هیچ‌کس را نمی‌شناسم که باعث فاصله‌ام از تو شود.

هوش مصنوعی: دوش را از بار سنگین نفس راحت کن تا بتوانی به راحتی به منزل برسی.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند من آزاد از وابستگی‌ها باشد، گرفتار عشق و عاشقی می‌شود.

هوش مصنوعی: ای ساقی، هر کسی که در جام تو چهره دوست را ببیند، می‌تواند آزادانه و بدون نگرانی می‌نوشد.

هوش مصنوعی: زاهد و برهمن، هر دو درگیر و نگران هستند و همچون کسانی که در آشفتگی به سر می‌برند، به دنبال آنچه آرزو دارند در معبد و مکان‌های مقدس هستند.

هوش مصنوعی: دل مانند پرده‌ای است که مقام و جایگاه علی (ع) در آن نهان است. برای شناخت این مقام، باید پرده‌های افکار و تصورات خود را کنار بگذاری.

هوش مصنوعی: نافه چین (عطر) به خون آغشته شده و در میان زلف‌های خوشبویت غوطه‌ور است.