هوش مصنوعی: اگر جانم را بخواهد، سرم را به فرمان او می‌گذارم و با کمال خضوع تسلیم می‌شوم، همان‌طور که وقتی چوگان به میدان می‌آید، همه چیز را به او واگذار می‌کنم.

هوش مصنوعی: من با لب شیرین خود نمی‌توانم آب حیات را برای تو بیاورم، زیرا آیا مَسیح نمی‌خواهد برای درمان تو بیاید؟

هوش مصنوعی: چهره زیبای تو همانند گلی است که در آن نشانی از سبز را می‌توان دید، و این نشان به قدری شگفت‌انگیز است که به خاطر زیبایی‌ات تمام زیبایی‌های دیگر به تیرگی می‌رود و از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: رمضان در راه است و ای ساقی خوشی و جوانی، به من کمک کن تا از جامی تازه، پیمان و عهدی نو ببندم.

هوش مصنوعی: اگر بگویی که من به کسی ظلم کرده‌ام، باور نکن، چرا که اگر کسی ادعا کند که کسی دیگر به سندان (ابزار کار) آسیب رسانده، این نباید دلیل بر قبول آن باشد.

هوش مصنوعی: چشم خود را ببند و نگذار اشک‌هایت بریزند، چرا که این اشک‌ها ممکن است مانع از جریان طوفان طبیعی شوند.

هوش مصنوعی: عشق و غیرت چه بلایی سر یوسف آورد که او را به زندان انداختند؛ ای زلیخا، این کار صحیح نیست که مهمان را به بند بکشانی.

هوش مصنوعی: اینجا به هنرمندی اشاره شده که باید آهنگی شاد و پرانرژی از عشق بزند، زیرا حال و هوای میخانه و مستی، تحت تأثیر عشق و زیبایی‌هاست.

هوش مصنوعی: تصویر تو در چشمان من انعکاس یافت، وگرنه در چشم انسان، چگونه جایی برای غیر از او وجود دارد؟

هوش مصنوعی: جهان سراسر به گمان و اندیشه مشغول است و حکیمان در اندوه به سر می‌برند، پس ای کسی که سخن می‌گویی، لبخند آن دو لب خندان را نشان بده و بگشا.

هوش مصنوعی: کسی که از عشق و شوق تو مطمئن شده و دارایی‌هایش را به دست آورده، اگر سر زلف‌های تو را به کفر نسبت دهد، به ایمان خود لطمه می‌زند.

هوش مصنوعی: به او گفتم که دل همیشه آرام است، هر جا که تو بنشینی. او پاسخ داد که هیچ‌کس در ویرانه‌ها به سلطان رحم نمی‌کند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، آن شراب پرمغز و شادی را به من بده تا بتوانم حالت مستی را توصیف کنم، اما این کار ممکن نیست.

هوش مصنوعی: شخصیتی که نمایانگر سرآغاز وجود و مقام سلطنت است، به نام شاه رضا، حاکم طوس، باید هر موضوع نامنظم و بی‌نظم را به سامان و نظم آورد.