هوش مصنوعی: من شایسته‌ام که نتوانم خود را در پوست غنچه محدود کنم، چرا که در دل باغم گل زیباروی دوست شکفته است.

هوش مصنوعی: عطر و بوی خوشی که از تو می‌آید، مانند مشک و عنبر است و این زیبایی خاص به تو تعلق دارد، همان‌طور که آهو به لطافت خود معروف است.

هوش مصنوعی: کناره می‌گیرد از دید چشمان زیبا، چون او که محبوبی را بوسید و آن را در آستانه‌ی دریا جستجو کرد.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم از نگاه تو جدا شوم وقتی که زلف و ابروی تو همچون چنگال‌های محکم، مرا اسیر کرده‌اند؟

هوش مصنوعی: رنگ سیاه و جاذب موهای کج تو، مانند قبله‌ای است که ما را به سوی زیبایی‌های خاص می‌کشاند. خال زیبای تو نیز مانند عطر خوشی است که از بلاد هندوستان به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: من زلف‌های تو را به عنوان مشک و چهره‌ات را به عنوان گل نامیدم، اما نه رنگ گل به زیبایی چهره‌ات است و نه بوی مشک به عطر زلف‌های تو می‌رسد.

هوش مصنوعی: دل خود را فریب زیبایی و ظاهری که دارد نده، زیرا زیر آن ظاهر لطیف و زیبا، سختی و زشتی نهفته است.

هوش مصنوعی: از زیبایی و جذابیت نرگس فریبنده بپرهيز، چون سحر و فریب و نیرنگ از جادو سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هر دل پریشانی که می‌بینی، مشخصاً من این‌گونه نیستم. آشفته‌گی من به خاطر عشق و زیبایی دوست است.