هوش مصنوعی: وقتی که به معبد زیبایی و عشق رسید، یکی از خانه‌ها را مشاهده کرد که به خاطر شادی و خوشحالی، پر از تزینات و زیبایی بود.

هوش مصنوعی: زیر درختان و دیوارهای زیبا که از سنگ خالص ساخته شده‌اند، درهایی با طلا و زمین‌هایی از نقره‌ خام قرار دارد.

هوش مصنوعی: در هر سو از بدن ستاره‌ها، پیغام‌آورانی به سوی ایوانش فرستاده شده‌اند.

هوش مصنوعی: در بین برج شیر، آفتاب با رنگی درخشان مثل یاقوت و دُر قوتی خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: از یک گوهر ارزشمند، تختی زیبا در مقابل بت، که با طلا ساخته شده و نقشی همچون ماه دارد.

هوش مصنوعی: زمان به آرامی گذر می‌کند و گاهی با خشم و هیجان همراه می‌شود.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، هر دو کفش پر از آب را شستی و به سرعت به سمت او رفتی، در حالی که بر روی او و بدنت شتاب کرده بودی.

هوش مصنوعی: هر کسی که از آن آب برداشت و در جام خود ریخت، در خواب آنچه را که در زندگی اش آرزو داشت، خواهد دید.

هوش مصنوعی: درختی که از باران سیراب نشود و خشک بماند، نمی‌تواند میوه بدهد. وقتی آب می‌خورد، جوانه می‌زند و شروع به میوه دادن می‌کند.

هوش مصنوعی: دسته‌ای از کنیزان با زیبایی و دلربایی به پای او ایستاده‌اند، همچون پری که با زیبایی خیره‌کننده‌اش توجه را جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: تمام چیزی که تاروپودش از پارچه‌های نرم و مخملی است، فقط یک تکه از آن را به اندازه کمر می‌زنند.

هوش مصنوعی: هر کدام از پرهای طاووس در هر زمان بر او وزید و یادش را گرامی داشت.

هوش مصنوعی: مردان به خاطر امید به بهشت، به دنبال پاداش به انجام کارهای ناپسند پرداختند.

هوش مصنوعی: بدان ای بت، از آن چهره زیبا و جذاب تو چه چیزی به دست آمده است؟ اکنون هم در سرزمین هند، از این نوع زیبایی‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: در آن خانه، مردی میانسال را دید که در میان دیگران نشسته و یک شمع به دست دارد.

هوش مصنوعی: از او بپرسید این کنیزان که چه چیزی هستند و این بت به چه معناست.

هوش مصنوعی: خداوندی وجود دارد که آن‌ها به خاطر مقام و منزلت خود، حتی مگس را هم دور نگه‌ می‌دارند تا کسی به آن‌ها نزدیک نشود.

هوش مصنوعی: سپهبد به او گفت: ای فرد نادان، چگونه می‌توانی کسی را که ناتوان است خدا بنامی؟

هوش مصنوعی: نه سخنی می‌گوید، نه چیزی را می‌بیند، نه چیزی می‌داند، نه خوبی را می‌شناسد و نه بدی را. او از عمق وجودش خالی است.

هوش مصنوعی: خدای جهان فرموده است که کسی که دانا و آگاه به خوبی‌ها و بدی‌ها باشد، شایسته‌ی پادشاهی و رهبری است.

هوش مصنوعی: جهان به دستور او به وجود آمد و هر چیزی که هست، از ریشه و اصل او خلق شده است.

هوش مصنوعی: زمان افزایش می‌یابد و به تدریج کم می‌شود؛ اما کسی که نیاز ندارد، از آنچه می‌خواهد، بی‌نیاز است.

هوش مصنوعی: خداوند بر همه چیز توانایی دارد و این انسان نیست که حتی بر یک پشه هم تسلط ندارد.

هوش مصنوعی: هر کس باید مراقب خود باشد و از چیزهای بد دوری کند، زیرا دیگران هم به نوعی به کمک و پشتیبانی نیاز دارند.

هوش مصنوعی: اگر نه اینکه بدی باعث جدایی من از برهمن (مفهوم الهی و روحانی) شد، به‌راستی پاکی شما را از جسمتان جدا می‌کردم.

هوش مصنوعی: چنان که از برهمن (یک مقام معنوی و روحانی) انتظار می‌رود، او نه به کسی آسیب زد و نه موجب خجالت و تحقیر کسی شد.

هوش مصنوعی: از آنجا سپاه به سمت کاول حرکت کرد و در شهر لشکر را پیاده کرد.

هوش مصنوعی: اگر تمام مردم شهر، چه مرد و چه زن، بد باشند، در خیابان‌ها و بازارها فریاد می‌زنند و به برچسب زدن می‌پردازند.

هوش مصنوعی: بدان که مردان کشته شده، از دو طرف به هنگام دیدن سپاه دیگر، به بی‌تابی و ناله برخاستند.

هوش مصنوعی: کابل، شاه غمگین، می‌گوید که دردی به شدت و خشونت نمی‌تواند به این اندازه دلخراش و خونریز باشد.

هوش مصنوعی: خون بسیاری از بزرگان در میدان جنگ ریخته شده و این جنگ دوباره به راه می‌افتد.

هوش مصنوعی: کسی به طور پنهانی نامه‌ای برای او نوشت و آن را با خطی پر از اشک و خون آغشته کرد.

هوش مصنوعی: به خاطر یک اشتباه کوچک، از مسیر درست منحرف شدم و به عواقب و مجازات‌های زیادی دچار شدم.

هوش مصنوعی: تمام سرزمین و شهر من بی‌جان و بی‌روح است و در هر خانه‌ای صدای ناله و گریه برای کشته‌شدگان به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: به خدا و روز قیامت فکر کن و از کشتن و خونریزی دست بردار.

هوش مصنوعی: اگر به من از تو چیزی برسد، همانند آنچه که قبلاً داشتم را به تو خواهم داد.

هوش مصنوعی: تو را می‌سازم تا زیر سایه پیمان بمانی و از تو به عنوان یک فرمان‌بردار بهره می‌گیرم.

هوش مصنوعی: فرمانده عصبانی شد و گفت: وقتی از جنگ باز ماندی، به فریب و ظواهر روی آوردی.

هوش مصنوعی: هر کسی که در ظاهر و باطن نیکی کند و دیگران را پند دهد، ولی خود به کارهای زشت مشغول است، در حقیقت خود را فریب می‌دهد.

هوش مصنوعی: او مانند شمعی است که با روشنایی‌اش به دیگران نور می‌دهد، در حالی که خود را می‌سوزاند و به خود آسیبی می‌زند.

هوش مصنوعی: تو نزدیکان من را کشتید و حالا من کجا می‌توانم محبت و دل‌سوزی برای شما داشته باشم؟

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که شخصی به نام کدیور، که در موقعیت خاصی قرار دارد، نمی‌تواند از سرنوشت خود بگریزد. او مانند ماری است که گرفتار شده و نمی‌تواند دست خود را از دام رهایی بخشد. به‌عبارتی، شرایطی که در آن قرار گرفته، او را به شدت محدود کرده و نمی‌تواند به آسانی از آن خارج شود.

هوش مصنوعی: کسی که همیشه به دیگران نگاه کند و در تلاش باشد تا آن‌ها را زیر نظر بگیرد، هرگز نمی‌تواند از دل دشمنی‌اش با آن‌ها راحت باشد.

هوش مصنوعی: با این زیبایی، از خطر در امان نخواهی بود و ناز و نعمت تو تنها بر تعداد لشکرت می‌افزاید.

هوش مصنوعی: اگر فردا به جوی آب‌ها خون بریزم، شهر را به هم می‌ریزم و آشفتگی به وجود می‌آورم.

هوش مصنوعی: اگر به تو آسیب بزنند، اوضاع به جایی خواهد رسید که سر تو بر سر نیزه خواهد رفت.

هوش مصنوعی: من یک شمشیر نو دارم که مانند الماس می‌درخشد و می‌خواهم آن را بر زخم تو امتحان کنم.

هوش مصنوعی: به سادگی می‌توان گفت که اینجا به جنگ و نبرد اشاره شده است. در این ابیات، شخص شاعر به صدای لشکر و هیجان جنگ اشاره می‌کند و می‌گوید که باید گوش به زنگ باشیم تا بدانیم چه زمانی دشمنان به ما حمله می‌کنند و خون آن‌ها به جوش می‌آید، نشانه‌ای از طغیانی که ممکن است در جنگ رخ دهد.

هوش مصنوعی: تیر من به هدف تو امید دارد، بنابراین به کرکس‌ها خبر خوشی داده‌ام.

هوش مصنوعی: هشدار از شاه کابل رسید، زیرا او مشاهده کرد که در جنگ، سپاه پشتش را گرم نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: همه سربازان او قبل از شروع جنگ از ترس به طور پنهانی فرار کردند.

هوش مصنوعی: تا شب فرارسید، دنیا را تاریک کرد و سواری از میان کسانی که ویژه و مورد توجه دوستان هستند، ظهور کرد.

هوش مصنوعی: نه از همسرش آمده و نه از ثروت یاد کرده، بلکه به سوی مولتان فرار کرده است.

هوش مصنوعی: سردار از وقوع یک خبر مطلع شد و به سرعت و با شتاب به دنبال آن رفت، مانند بادی که به ناگهان می‌وزد.

هوش مصنوعی: زمانی که او به گرد راه رسید، شمشیر سنگینی را در دست گرفت و آماده نبرد شد.

هوش مصنوعی: او به شدت و با تمام قدرت بر سر زکین کوبید، به طوری که بالای سرش به پهنای زمین گسترش یافت.

هوش مصنوعی: سوارانش را به عقب راند و با دست به لشکر نشان داد که آن‌ها را شکست داد و به زمین انداخت.

هوش مصنوعی: از ابتدا تا به انتها، خاک و سرزمین را به دست سپاهیان گرفتند و به غارت بردند.

هوش مصنوعی: هر خانه به سطح بامش چنان خون می‌ریزد که از ناودان‌ها به جوی‌ها سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: در آن زمان، در همه جا آتش و دود به وجود آمد و مردان و زنان از هر سو به فریاد و سر و صدا پرداختند.

هوش مصنوعی: در بیابان، لشکری را تشکیل دادند و برای هفت روز آماده شدند و به راه افتادند.

هوش مصنوعی: زن و مرد با صدای بلند و با گریه به سمت فرمانده دویدند و از او کمک خواستند.

هوش مصنوعی: با صدای بلند و فریادهای شدید، نه تنها بزرگ‌مردان بلکه افراد عادی نیز از آن بخشیده شدند.

هوش مصنوعی: سربازان را از خطر و آسیب دور کرد و سپس به سوی دروازه شاه رفت.

هوش مصنوعی: در راه، درمیان کویی تنگ، زنی زیبا و نیکو ظاهر را دیدم که پاکیزه بود.

هوش مصنوعی: او به دنبال نشانی از شخصیت‌های بزرگ و نامی است، چرا که گرشاسب، که فرمانده‌ی دلیران و جنگجویان است، او را می‌شناسد.

هوش مصنوعی: بگویید تا او هر چه زودتر به این خانه بیاید، چون حضورش برای ما بسیار مفید است.

هوش مصنوعی: فرمانده متوجه شد که آنچه همسرش به او گفته است، همان چیزی است که برهمن بیان کرده بود.

هوش مصنوعی: اگر کسی دشمنی پنهان دارد، خود را نشان خواهد داد و بروز خواهد کرد، حتی اگر قهرمانانی چون گرشاسب نیز در میان باشند.

هوش مصنوعی: او را به خانه‌ای درون فرستاد، خانه‌ای که زن جادوی سحرآمیز در آن زندگی می‌کرد.

هوش مصنوعی: یک سنگ آسیاب در بالای دالانی ساخته شده و به طور وسیع و برجسته قرار دارد.

هوش مصنوعی: وقتی مرد پا به آن خانه گذاشت، او را به شدت به زمین زد و در همان لحظه کشت.

هوش مصنوعی: سردار متوجه شد و آتش را ایجاد کرد، زن جادوگر و خانه هر دو را سوزاند.

هوش مصنوعی: سپاس بسیار به دل می‌گویم که به یاد آورد، زیرا خداوند او را از آن وضعیت ناپسند آزاد کرده است.