هوش مصنوعی: وقتی صبح می‌شود، پرنده‌ای که آزاد می‌شود به سمت آسمان پرواز می‌کند و پرنده شب، یعنی زاغ، از او دور می‌شود.

هوش مصنوعی: شاه کابل سپاه را به میدان جنگ آورد و دو صد نفر را در کنار هم به صف کرد.

هوش مصنوعی: رزمی‌کاران به هم پیوستند و در نتیجه‌ی این اتحاد، ماه از آسمان دور شد و نور خورشید ناپدید گردید.

هوش مصنوعی: دوشنبه پر بود از شگفتی‌ها و زیبایی‌هایی که در هر طرف به چشم می‌خورد. در این فضا، افراد و احساسات مختلفی به چشم می‌رسیدند و صحنه‌ها به قدری زیبا و زنده بودند که دل هر کسی را می‌برد.

هوش مصنوعی: جهان به شدت در حال تغییر و تحول است و به نقل از دریای نا آرام، آتش و خطر به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: تمام دشت‌ها درخشان و مانند الماس بودند و کوه‌ها در آواز سرود و بانگ پاسبانی به صدا درآمده بودند.

هوش مصنوعی: یکی از انسان‌ها به خواب مرگ فرو رفته و دیگری را به خود جذب می‌کند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از حال و روزی غم‌انگیز و دردناک در میان لاله‌زار سخن می‌گوید. او به شدت تحت تاثیر زخم‌ها و رنج‌های عاطفی و احساسی قرار دارد و این احساسات را با صدای ناله‌واری که از دل آن خستگان برمی‌خیزد، بیان می‌کند. به طور کلی، حس ناامیدی و غم در دل این زیبایی طبیعی مشهود است.

هوش مصنوعی: بدن فیل بزرگ و پرخون و پر تیر و سنگ است، مثل اینکه از آب بیرون آمده و بر روی کوه قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: با شمشیر و نیزه و چکش سنگین، افراد زیادی را از همدیگر کشتند.

هوش مصنوعی: مرگ برای او چقدر خوار و ذلیل شده است که با دیدنش، چشمانش به حیرت افتاده و از خشم خود دوری می‌جوید.

هوش مصنوعی: دل رزمندگان از تلاش خسته و ناامید شد و در نهایت، به گروهی گرفتار در شکست و دلسردی رسید.

هوش مصنوعی: ناگهان سپه رزمنده و شجاع ظاهر شد و مانند شیر猛 و تندخو غرش کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که از این صدای ناله و فریاد که به گوش می‌رسد، چه تعداد از افراد در تلاش هستند تا با سلاح و نیروی خود از خود دفاع کنند.

هوش مصنوعی: این افراد که در میدان نبرد از شما فرار کردند، همان جنگجویانی هستند که با شما در نبرد بودند.

هوش مصنوعی: سربازان را به یکباره به عقب برگرداند و چند تن از دلاوران را با نیزه به زمین انداخت.

هوش مصنوعی: بر اثر چرخش او، در میان لشکر، هر طرف به زخمی که بر تنش بود، راه پیدا کردند و او را محاصره کردند.

هوش مصنوعی: او را به شمشیر انداختند و بی‌جان بر زمین پایین انداختند.

هوش مصنوعی: پسرش از شجاعت و دلیری، پایی محکم بر زمین نهاد و به خاطر آن جنگجویان، کینه‌ای در دلش باقی ماند.

هوش مصنوعی: نخستین کار این بود که از میان جنگجویان قوی پنج نفر را به زمین انداخت و سپس پدرش را از روی زین اسب برداشت و رفت.

هوش مصنوعی: دلیران از آوال تمام شمشیرها و نیزه‌ها را به زمین انداختند و به سمت راهی برای فرار به حرکت درآمدند.

هوش مصنوعی: در میان آن‌ها، همه دشت به نظاره بود و آن‌ها با دست جمع شدند و به کشتار و خستگی مشغول شدند.

هوش مصنوعی: چنانچه شب به بارش پرند سیاه، خیمه‌ای برپا می‌شود و در درون آن، ماه به‌سان فرش نقره‌ای گسترش می‌یابد.

هوش مصنوعی: شهر کابل جایی است که پیروزی به دست آمد و با لشکر خود در کوه‌ها و دشت‌ها در چادر نشست.

هوش مصنوعی: فراریان به نزد او آمدند و در حالی که در وضعیت دردناک و زخم‌خورده‌ای بودند، با لباس‌های خاکی و خونین به او رسیدند.

هوش مصنوعی: به او از هر چیزی که بد بود، آگاهی دادند، اما مغزش از تدبیر و فهم خالی ماند.

هوش مصنوعی: از درد و اندوه سپه، نوشیاری که در دل دارم با زهر مسموم شده است.