هوش مصنوعی: در جای دیگری، او کوهی را دید که بر فراز آن شهری پر از جمعیت و شلوغی وجود داشت.

هوش مصنوعی: در دروازهٔ شهر، مجسمه‌ای را مشاهده کردم که بر روی پایه‌ای قرار داشت و در مسیر عبور مردم قرار گرفته بود.

هوش مصنوعی: برو و به جمع مردم شهر بپیوند، جایی که دور هم نشسته‌اند و گفتگو می‌کنند. چندی از سحر و جادو نیز بگو.

هوش مصنوعی: یک مرد ساکت و تحت تأثیر قرار گرفته، با دیدن تیغی که از دور به دستش می‌رسد، به سنگی می‌زند.

هوش مصنوعی: گاهی نشسته‌ای و گاهی بلند شده‌ای و همواره به آن معشوق زیبایی که ستایشش می‌کنی، فکر کرده‌ای.

هوش مصنوعی: یکمرتبه آن شمشیرکش ضربه‌ای به شکم زد و سپس از پشت او بیرون آمد.

هوش مصنوعی: در آن سال، هرچه که خوب و بد بود، چه آشکار و چه پنهان، به طور کامل بیان شد و هیچ چیز پنهانی باقی نماند.

هوش مصنوعی: شاعر تا دقایق شب نیز به همین شیوه مشغول بود و از او خون بر زمین جاری بود.

هوش مصنوعی: پس از آن، بی‌حال و بی‌جان روی زمین افتاد و هر کس که او را می‌دید، از چشمش اشک‌های خونین می‌بارید.

هوش مصنوعی: آنها آتش شدیدی ایجاد کردند و آن کشته را در آن آتش افکندند.

هوش مصنوعی: مردی از آن جمع به حضور آمد که به خاطر محبتش، خودش را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: دشمنان همگی در بالای آتش گرد آمده‌اند و با نیزه‌های بلند آماده حمله شده‌اند.

هوش مصنوعی: در دستان من روغن کهنه و با ارزش است، مثل آن که در دهانش غذایی خوشمزه دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا به شخصی اشاره شده که به دور از نگاه دیگری، در سکوت و خلوت خود به یاد یک مرد بزرگ و باوارسته می‌باشد و خود را در آن اندیشه غرق کرده است. به نوعی می‌توان گفت که او در جستجوی صفا و معنویت به دور از هیاهوی دنیا است.

هوش مصنوعی: از دیدن به حالتی برخواسته‌ام و صدای نوا، جوش و خروش از صدای دهل به سمت ماه می‌آید.

هوش مصنوعی: بسیاری به او نصیحت کردند، اما او حرف‌ها را نشنید و مانند پروانه‌ای که به آتش می‌رود، به خود آسیب زد.

هوش مصنوعی: بسیار ترسید که مبادا فرار کند، به خاطر همین به او حمله کردند و با نیزه‌های تیز او را تهدید کردند.

هوش مصنوعی: به او روغن زدند تا اینکه به راحتی و سبکی شعله‌ور شود و از سر تا پا در آتش بسوزد.

هوش مصنوعی: وقتی آتش را روشن کردند، دود آن به سرعت بلند شد و خاکستر نیز به زودی از بین رفت.

هوش مصنوعی: به مکان‌های بی‌صدا و سکوت آن‌ها حمله کردند و آن آب بی‌صدا را در میانشان ریختند.

هوش مصنوعی: این گونه است که از ابتدا، روش و دین آنان به شکل ناپایدار و بدون ثبات بوده است.

هوش مصنوعی: مرد باید به خدا، دین و عشق خود پایبند باشد تا به کمال برسد، نه اینکه فقط به خود و خواسته‌هایش فکر کند.

هوش مصنوعی: انسان خردمند تلاش می‌کند تا از آتش دوری کند و خود را نسوزاند، در حالی که نمی‌خواهد دیگران را هم در آتش قرار دهد.

هوش مصنوعی: شیطان که خود از آتش بسیار داغ و تند ساخته شده، چه فرقی می‌کند که پاک و درستکار باشد یا به‌دنبال سود و منفعت شخصی!

هوش مصنوعی: اگر آتش را نشان می‌دادی، هیچ‌گاه راهی نمی‌یابی که به دوزخ برسی و در آنجا جایگاه داشته باشی.

هوش مصنوعی: در شهری دیگر، معبدی را دید که همه آنجا جمع بودند و هر عالم و حکیمی را می‌توانستی ببینی.

هوش مصنوعی: او در دنیای خود مانند بت و مجسمه‌ای از آهن است و به خاطر زیبایی‌اش همچون تاجی از سنگ‌های قیمتی، در پیراهنش جلوه می‌کند.

هوش مصنوعی: دست‌هایش را بر هم گذاشته و یکی از آن‌ها از نقره و دیگری از طلاست.

هوش مصنوعی: در جلوی او حوضی از طلا وجود دارد که آبی زلال از دهانش در آن جریان دارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به درد و رنج بیمار توجهی نکند، باید بداند که آن درد در وجود خودش نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: سه راه به سوی آن معبود رفتی و در حین نماز، دستت را به سمت او بردی.

هوش مصنوعی: اگر آن بت را به دست دادی که از طلا بود، به همان درد، آن مرد سریعاً می‌میرد.

هوش مصنوعی: اگر آن دستانی را که از نقره بودند به من بدهی، از بیماری و ترس و نگرانی رها می‌شوم.

هوش مصنوعی: هر زمانی که برای به دست آوردن پاداش از آن دختران هندو فدای عشق آن معشوق می‌کنی، باید بدانی که جان خود را از دست می‌دهی.

هوش مصنوعی: یک طشت زرین پر از آتش را به خاطر خیره‌سری بر سر گذاشتی.

هوش مصنوعی: تو در حضور او زانو زدی و از عمق دل خود به خدای مهر و محبت دعا کردی.

هوش مصنوعی: چنین بود که دو چشم تو از شدت گریه و عشق به مژه‌هایت حرارت پیدا کرد و به صورتت جلوه‌گری کرد.

هوش مصنوعی: شخصی به شهری دیگر رفته و در مسیرش، گنبدی را در دشت وسیع مشاهده کرده است.

هوش مصنوعی: در کنار چشمهٔ آب زلال، مجسمه‌ای از سنگ به شکل یک مرد قرار دارد.

هوش مصنوعی: در آن شهر، هر زنی که زیبا باشد، نباید فرزندانی داشته باشد که از شوهرش به دنیا نیامده باشند.

هوش مصنوعی: وقتی که به همسانی و هماهنگی با آن معشوق رسیدی، از آن زمان رشد و شکوفایی تو آغاز شد.

هوش مصنوعی: هر کس که به نیت انجام کار بدی تصمیم بگیرد، به محض آن که این تصمیم را می‌گیرد، از خود بی‌خود می‌شود و در واقع جانش را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: شهر دیگری را مانند بهار خوشحال و سرزنده دیدم، که در آن معبد زیبایی با زرق و برق فراوان وجود داشت.

هوش مصنوعی: در وسط آنجا درختی بلند و زیبای سرو وجود دارد که هرگز از میوه‌ی خود خالی نشده است.

هوش مصنوعی: از ریشه‌اش برخاستی، تو هم مانند او خاصیتی درخشان داری، و از برگ او می‌توانی به چشمی روشن‌کننده تبدیل شوی.

هوش مصنوعی: وقتی که دو نفر با هم در حال گفت‌وگو هستند، به موضوعی اشاره می‌کنند که قبلاً بر سر آن، قسم خورده بودند.

هوش مصنوعی: در این بیت به سرعت و قدرت اشاره شده است، به طوری که مانند گرما و شعله‌ای که از طاقت و فشار برمی‌خیزد، موجودی از فولاد در حال حرکت و پیشرفت است. به عبارتی، اشاره به نیرویی دارد که از فشار و استقامت به وجود می‌آید و به جلو می‌رود.

هوش مصنوعی: تویی که یک برگ تازه از آن درخت چیدی، ابر مانند دستانت سنگین و محکم است.

هوش مصنوعی: اگر کفش تو سوخته باشد، آیا ناراحت می‌شوی؟ اگر این اتفاق راست بوده، چرا از آن دردی نمی‌کشی؟

هوش مصنوعی: در آنجا که پیروزی و نعل آهنی وجود دارد، دیگر چیزی ارزشمندتر از آن نیست.

هوش مصنوعی: از این دو (مرد و زن) برای رسیدن به نام و مقام بلند، تو به هم پیوسته‌ای و گیسوانت را به هم بافته‌ای.

هوش مصنوعی: پرستندگان ستاره‌ها، در واقع، در کیش خود چیزهای زیادی دارند که جای تعجب است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که افرادی که قبلاً به نشانه‌های قوت و قدرت مانند گاو و خروس اهمیت می‌دادند و به آن‌ها احترام می‌گذاشتند، حالا به همان‌ها به‌طور چاپلوسانه‌ای خدمت می‌کنند. در واقع، این افراد به‌جای اینکه مستقل و درست عمل کنند، به پرستش و تمجید از قدرت‌ها روی آورده‌اند.