هوش مصنوعی: به سمت تفکری خوشحال و با رضایت به نزدیکی دریا رفتند و در آنجا توقف کردند.

هوش مصنوعی: در میان جمعیت زیادی، جایی وجود داشت که همه زمین‌هایشان پر از باغ و زراعت و نعمت بود.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است آب خوشی که از باران آمده، به دل‌هایشان اندوه بیافزاید و بار آن اندوه بر دوششان سنگینی کند؟

هوش مصنوعی: وقتی که ابرها به آرامی بر فراز آسمان حرکت می‌کنند، زیبایی و درخشندگی آن‌ها مانند جواهرات صدفی است که مرواریدهایی را به نمایش می‌گذارند.

هوش مصنوعی: همه کوزه‌ها و مشک‌ها با عجله از باران پر شدند.

هوش مصنوعی: اگر باران نمی‌بارید، دل‌ها به شدت در آتش تشنگی می‌سوختند و لب‌ها از عطش خشک می‌شدند.

هوش مصنوعی: از آنان که به نام یل مشهورند پرسیدند: اگر باران نریزد، چه باید کرد؟

هوش مصنوعی: نماد و نشانی از طلا و فلز به نمایش گذاشته شد، در حالی که نماد دیگر از چوب ساخته شده بود.

هوش مصنوعی: بر آن لوح همانند نوشته‌های یونانی، چهل حرف و شش شکل در وسط آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی باران رحمت نازل می‌شود، گفتند که می‌توان به آرزوهای خود دست یافت و به این ترتیب، می‌توانیم این تابلو و مجسمه را به بالای بام ببریم.

هوش مصنوعی: بنابراین این تندیس و لوح را بر سر خود می‌گذاریم و با احترام و نیایش، دست‌مان را بر روی آن قرار می‌دهیم.

هوش مصنوعی: زن و مرد در هر طرف، بی‌پوشش و عریان هستند و هر کس به نوعی بر خود آسیبی وارد کرده یا زخم خورده است.

هوش مصنوعی: باید به قدری با شدت و حزن گریه کنیم و فریاد بزنیم که حتی دریا و کوه نیز از صدای ناله ما به تلاطم بیفتند.

هوش مصنوعی: همان لحظه که ابر تیره‌ای ظاهر می‌شود، آسمان مانند پشت شیر براق و قوی می‌شود.

هوش مصنوعی: زمین به قدری از اشک‌های او شسته می‌شود که مانند دریای چین موجی برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: یک مرد قوی و دلیر گفت که حالا بیایید به کار بپردازیم و هیچ چیزی را بدون تجربه و امتحان کردن پشت سر نگذاریم.

هوش مصنوعی: به جز زمانی که به باران احتیاج باشد، هیچ تدبیری نمی‌تواند موثر واقع شود.

هوش مصنوعی: حالا که آب ما در یک جا جمع شده است، اگر به هم بپیوندیم، حتی یک قطره هم نمی‌توانیم را به دست آوریم.