هوش مصنوعی: وقتی خبر اندوه و غم به فریدون رسید، او از این وضعیت آگاه شد و دلسرد و ناراحت شد.

هوش مصنوعی: همه جامه را پاره کردند و تاج شخصی با موهای سفید را به زمین انداختند و او از تختی ساخته شده از عاج پایین آمد.

هوش مصنوعی: همواره می‌گفتند که ای سرور و رهبر، نام تو در دنیا مشهور و بزرگ است.

هوش مصنوعی: اگر بازوی تو ناتوان شود، اکنون گرز و شمشیر تو چه کارایی خواهند داشت؟

هوش مصنوعی: به هر کجایی که به خاطر من جنگ و ستیز را برپا کنند، وقتی که تو به آنجا می‌رسی، آن زمان حال تو بسیار بد خواهد بود.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن درختی است که سال و ماه را به ثمر آورده و ریشه و پایه‌اش را خرد و دین تشکیل می‌دهد، در حالی که هنر در برگ و میوه‌اش جلوه‌گر است. به عبارتی، این درخت نمادی از رشد و شکوفایی است که از عقل و ایمان تغذیه می‌شود و آثار هنری‌اش برای همه قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: درختی که از زمین رشد می‌کند و به سمت بالا می‌رود، وقتی که زیر زمین قرار داشته باشی و به نظر بیایی که در موقعیت پستی هستی، آن درخت باز هم از زمین خواهد روئید.

هوش مصنوعی: تو همچون گنجی از هنر هستی که در این دنیا پنهان شده‌ای و این گنج هنوز در نهان مانده است.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر تو دیگر برایم جذاب نیست و از آن خسته شده‌ام، زیرا که به واسطه تو از آن گذر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر روح تو زنده باشد، حتی اگر بدنت بمیرد، افراد خردمند بر این باورند که مرگ تو در واقع خرد توست.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به حالتی از اندوه و ناامیدی اشاره می‌کند که به طور دائمی و مداوم وجود دارد، و به طور خاص به یک دوره زمانی اشاره می‌کند که در آن با نخبگان و فرماندهان جنگ، غم و اندوه را سپری کرده است. به عبارت دیگر، این احساس درد و غم به مدت یک هفته همراه او بوده و او را در تاریکی و سیاهی فرو برده است.

هوش مصنوعی: پس از یک هفته که نریمان را در نزد خود داشتند، به سرعت نامه‌ای به او فرستادند.

هوش مصنوعی: در سر نامه، نام پادشاه بزرگ نوشته شده است و گفته شده که آگاهانه و با خرد، روح را به هم پیوند داده است.

هوش مصنوعی: زمین محل استقرار بدن‌های زنده است، و در بیستون، آسمان به دور پای آن‌ها می‌چرخد.

هوش مصنوعی: انسان در زندگی خود به دیگران زندگی و وجودش را می‌دهد و در نهایت آنچه انجام می‌دهد، چه خوب و چه بد، در برگشت به خودش می‌رسد.

هوش مصنوعی: از آن روز به بعد، غم و اندوه زیاد شد و دل‌ها از مکان خود آگاه شدند.

هوش مصنوعی: به مرگ سردار بزرگ و قهرمان جهان که خداوند روحش را روشن و نورانی دارد.

هوش مصنوعی: در نتیجه‌ی مشکلات و رنج‌های دنیا، ستاره‌ها به خاطراندوه و گریه‌هایشان در حال غرق شدن در آب هستند.

هوش مصنوعی: پیشانی غمگین به خطی از درد و ناراحتی نشانگر حالتی سرشار از اندوه و غم است که در دل حس می‌شود. این احساس به مانند جریان خونی در وجود فرد جاری است و نشان‌دهنده عمق رنجی است که او تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: همان طور که طبیعت دنیا دگرگون می‌شود، شگفت‌انگیز است که هر کسی به نوعی دیگر تغییر می‌کند و در واقع، ویژگی‌های متفاوتی پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: هر دل در آتش عشق می‌سوزد و از چشمان پر از اشک، خون خالصی به‌طور جاری روان است.

هوش مصنوعی: زمین به طور کامل غمگین و آکنده از اندوه آن مرد شده است و هوای آنجا بر دل‌ها سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: ای سردار بزرگ و دوست‌دار پادشاه، بدان که غم من نسبت به تو بیشتر است.

هوش مصنوعی: اما اگر راضی نباشم، چه فایده دارد؟ چرا که حتی با مرگ هم نمی‌توانی مشکلی را حل کنی.

هوش مصنوعی: دنیا مانند یک اژدهای هفت‌سر است و هیچ‌کس نیست که از دست آن نجات یابد یا در امان باشد.

هوش مصنوعی: دهان او مانند آتش می‌سوزد و همواره در روز و شب، نفس‌هایی که می‌کشد، شبیه به هماوردی میان هوا و آب است، و شکمش مانند هامون، وسیع و پر از زندگی است.

هوش مصنوعی: یک فرد با نگاه به دوردست‌ها و از بالای هفت آسمان و ستاره‌ها، همه چیز را با دقت و توجه می‌بیند.

هوش مصنوعی: شکم پر است از چیزهای مختلف و متنوع که هر کس به نوعی آن را پر کرده است.

هوش مصنوعی: این دو خط به توصیف افراد با فضیلت و برجسته اشاره دارد که در کنار هم قرار گرفته‌اند. فرزانگان و مردان بزرگ از یک طرف و خوبان و شاهان از طرف دیگر، همه با یکدیگر در تعامل و ارتباط هستند. در واقع، این تصویرگر گوناگونی و غنای انسانی در اجتماع است که هر یک به نوعی از ویژگی‌های مثبت برخوردارند و در کنار هم به شکل گیری جامعه‌ای خوب کمک می‌کنند.

هوش مصنوعی: آسمان مانند یک پادشاهی است که از ما کینه دارد و شب و روز در حال حرکت ستاره‌ها، نشانه‌ای از این دشمنی است.

هوش مصنوعی: به این فکر نکن که در جنگ ما چقدر می‌کوشند، زیرا هیچ‌کدام از تلاش‌های آن‌ها تأثیری ندارد.

هوش مصنوعی: با یک چرخش زیر و رو، بسیار امور به آسانی تنظیم می‌شود و به نحو شگفت‌آوری تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: دنیا مانند جشنی زیباست که نشان از شراب دارد و عمر ما بی‌عیب و نقص است، در حالی که ما در حال نوشیدن هستیم.

هوش مصنوعی: جوانی همراه با خوشی و لذت‌هایش است، اما غم‌های جوانی در روزهای پیری به سراغ آدم می‌آید و خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: کسی که در خواب غفلت و مستی به سر می‌برد، به گونه‌ای پست و ضعیف می‌شود که نه به حقیقتی پی می‌برد و نه می‌تواند از خواب بیدار شود.

هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است افراد زیادی در کنار هم باشند، در نهایت آنچه اهمیت دارد، نتیجه یا نتیجه نهایی کار است.

هوش مصنوعی: نه کسی که با قدرت و ثروت ماندگار است، نه کسی که در رنج و سختی زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: هرچند دنیا به خاطر زیبایی‌ها و نعماتش شبیه به بهشت است، اما وجود مرگ و پیری باعث می‌شود که لذت از آن کمرنگ شود.

هوش مصنوعی: کارگاه قدیمی است که هیچ‌کس نتوانسته در آن کاری را به اتمام برساند.

هوش مصنوعی: بدن ما مانند میوه‌ای است که روزی خواهد رسید و آن را از درخت کندن خواهند کرد.

هوش مصنوعی: در هر لحظه از شب و روز، دو پیام‌رسان به سوی ما در حرکت‌اند؛ یکی به رنگ سفید و دیگری به رنگ سیاه.

هوش مصنوعی: ولی ما به آرامی باقی می‌مانیم و این دو چیز به سرعت از ما دور می‌شوند، مانند باد و دود.

هوش مصنوعی: زندگی را می‌توان به لباس تشبیه کرد که روح آن را در بر گرفته است.

هوش مصنوعی: زمانی که چرخ زمان به پایان برسد و عمر به سر آید، مانند آن است که لباس کهنه‌ای را باید دور انداخت.

هوش مصنوعی: زندگی ما تا مرگ لحظه‌ای بیشتر نیست، هرچند ممکن است این لحظه طولانی یا کوتاه باشد.

هوش مصنوعی: این مرگ مانند پولی است که در نهایت، تمام کارها را به پایان می‌رساند و کسانی که از قبل برای آن آماده بوده‌اند، می‌توانند به راحتی از آن عبور کنند.

هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد به دنبال تغییرات مثبت برود، باید از گذشته و خصوصیات اولیه‌اش بمیرد و یا آنها را پشت سر بگذارد. تغییر و تحول به درستی حاصل نمی‌شود، مگر اینکه انسان از ریشه‌های نادرست خود فاصله بگیرد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس را نمی‌توان یافت که از درد و رنج بی‌خبر باشد، دل کسی نیست که از مشکلات و مصیبت‌های این دنیا آزار ندیده باشد.

هوش مصنوعی: کیومرث، شاه بزرگ و قد بلند، کجا رفته است؟ کجا است جم و طهمورث، آن دو پادشاه دیوان؟

هوش مصنوعی: دنیا آنها را به زمین انداخت، ولی پس از آن، گنجینه‌هایشان را از خاک برآورد.

هوش مصنوعی: از آن‌ها چیزی جز نامشان باقی نمانده است و آن‌ها رفته‌اند و ما نیز خواهیم رفت.

هوش مصنوعی: اگر مرگ به ما نزدیک نشده و به کمین نیامده، به خاطر این است که زمین به قدری پر از جانوران تنگ و شلوغ است.

هوش مصنوعی: تمامی انسان‌ها درگیر مرگ هستند؛ چه نیکوست که در روز مرگ، مانند فرشتگان پرستش کنیم.

هوش مصنوعی: اگر یک پهلوان به جنگ برود و از دنیا برود، نام و یاد او همچنان در دل‌ها و ذهن‌ها باقی می‌ماند و مردم او را به خوبی یاد خواهند کرد.

هوش مصنوعی: آسمان آب را از او گرفت، اما شجاعت و فرهنگ او از بین نرفت و او هم نمرد.

هوش مصنوعی: خداوند خالق خوبی‌ها و بدی‌هاست و پاداش نیکوکاران را به تو بهشت می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر او اکنون جایگاهش را تغییر داد، ما مقام و جایگاه تو را به او سپردیم.

هوش مصنوعی: ما عشق او را در دل برای تو برانگیختیم و غم او را با شادی در هم آمیختیم.

هوش مصنوعی: تو نماد و نشانی از آن قهرمان هستی که همیشه شاد و با روحی روشن زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که ماه نو می‌شود، وقت آن است که لباس نو بپوشی و از غم و شادی جدیدی آغاز کنی.

هوش مصنوعی: من مشروب و یوزی را که به یاد خود فرستادم، اکنون با آداب خاصی به شما تقدیم می‌کنم.

هوش مصنوعی: این بدن را بپوش و با آن، اندوه را بزدای. با این جوی آب، مراسمی خوش برگزار کن و با آن، سرگرمی و تفریحی به وجود آور.

هوش مصنوعی: کاری کن که در جشن مهرگان، نام سام را به یاد ما بیاوری.

هوش مصنوعی: برای اینکه دل‌مان را به وجود فرزند تو شاد کنیم، باید غم‌هایمان را مانند آتش بسوزانیم و از بین ببریم.

هوش مصنوعی: بنگر به من، این نامه را بخوان. از پایین این نوشته، همین‌طور که گفتم، برایت سلام و درود می‌فرستم.

هوش مصنوعی: پیامی ارسال شد و نامه و هدیه‌ای به همراه داشت، سپس لباس زیبای نریمان را پوشید.

هوش مصنوعی: به شادی فرستاده به خانه برگشت و در زمان مهرگان، راه را باز کرد.

هوش مصنوعی: به سمت شاه به همراه سام یل، روی خویش را نشان داد؛ زمانی که از او آگاه شد که کی نامجوی است.

هوش مصنوعی: فرستاد و سپاه پیاده‌اش را به پیش بارگاه آورد.

هوش مصنوعی: او را بر تخت نشاند و از او سؤال کرد که چه چیز باعث خوشحالی‌اش می‌شود. او هر نوع آموزشی و نصیحتی را به او ارائه داد.

هوش مصنوعی: به آن روزی که جشن مهرگان بر پا می‌شود، زمانی که مراسم و شادمانی با حضور زیبائی‌ها و دلرباها برگزار می‌گردد.

هوش مصنوعی: فرمود تا سفره را بچینند و بعد از اینکه سفره را آماده کردند، در مهمانی مشغول نوشیدن می‌شوند.

هوش مصنوعی: بر صدر باشکوه پهلوان، در حضور شاه، سام در سمت راست او ایستاده است.

هوش مصنوعی: شخصی در ده خود، یک جام پر از شراب طلایی می‌نوشد، اما نمی‌داند که این لذت و خوشی تنها به دست پادشاهی امکان‌پذیر است.

هوش مصنوعی: به یاد نریمان، آن نوشیدنی را نوشید و نریمان نیز در یاد او همان نوشیدنی را می‌نوشد.

هوش مصنوعی: آن جامی که سام با گردن بلندش داشت، در یک لحظه از هر دو پرتاب کرد و بهتر از آن بود.

هوش مصنوعی: شاه به او خیره شد و گفت: این فرد بزرگ‌تر از گرشاسب است وقتی که بزرگ‌تر شده.

هوش مصنوعی: آتش مهرگان را به خوبی برپا کردند، به طوری که گرمای آن را می‌توان از دور و از درخشش ستاره‌ها دید.

هوش مصنوعی: در این بیت، کره‌ی زمین به شکلی زیبا و درخشان توصیف شده که مانند ماه می‌درخشد و از زردی‌های طلا ساخته شده است. همچنین، اشاره به آسمان تیره و زیبای شب، که به نوعی به رنگ سیاه خود فخر می‌فروشد، شده است.

هوش مصنوعی: در هامون، ذرات نورش را پخش کن تا در گردونه جهان، ستارگان روشن شوند.

هوش مصنوعی: زمین به مانند آفتابی درخشان شده است و چرخش آن از ماده‌ای خالص و زیبا به رنگ مشکی است.

هوش مصنوعی: وقتی خنجر زرد رنگ از میان هزاران عقیق بیرون می‌آید، نشان‌دهنده قدرت و زیبایی است.

هوش مصنوعی: وقتی دختران در لباس زرد به بازی مشغول می‌شوند و به یکدیگر دست می‌دهند، جادو و زیبایی بازی آن‌ها چشم‌نواز است.

هوش مصنوعی: همه به شادی و شور بر روی فرش می‌رقصند و بویی خوش از مشک به مشام می‌رسد که از آستین‌ها بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: زمانی که جنگجویان زنگی در میدان نبرد حاضر شده‌اند، همه در خون غوطه‌ور و با شمشیرهای آماده به حمله هستند.

هوش مصنوعی: به مانند کسی که تمام زروگاهش خشک شده و تنها یک قطره باران از آسمان بر آن می‌بارد، به سختی می‌توان بر او تأثیر گذاشت.

هوش مصنوعی: بزرگان در مهمانی نشسته‌اند و در کنار نوشیدنی‌نوشان خوش می‌گذرانند.

هوش مصنوعی: سازنده، هنگامی که سر چنگ را به صدا درآورد، جنگ و جدل آغاز شد و صدای نای هم به زنگی شبیه شد.

هوش مصنوعی: شراب در جام باعث شادابی و سرزندگی فضا شده و هوای پیرامون پر از آواز خوش و دل‌نواز گشته است.

هوش مصنوعی: چون مهتران از خوشی و لذت فراوان برخوردار شدند، ستاره‌ها در میهمانی آسمان به رقص و شادی درآمدند.

هوش مصنوعی: از خوشحالی، مریخ دستش را به دست زهره می‌زند و زهره را می‌پرستد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسی که در زندگی خود به خوشبختی و شادی دست یافته، نه به ثروت و دارایی وابسته است و نه به هیچ گونه محدودیت یا قید و بند. به عبارتی دیگر، خوشی و شادابی واقعی به چیزهای مادی و ظاهری وابسته نیست.

هوش مصنوعی: زمانی که چهره ماه به نزد نریمان (یک شخصیت اساطیری) آمد، او با کمال سخاوت و generosity از گنجینه‌های خود هدیه‌هایی به او داد.

هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره به این است که درفش (پرچم) سیاه مربوط به اژدهافش، که نمایانگر قدرت و عظمت است، در میدان نبرد به عنوان نشانه‌ای از شجاعت و پهلوانی شناخته می‌شود. این پرچم به فرماندهی و رهبری در سپاه اشاره دارد.

هوش مصنوعی: سربازانی با شجاعت و قدرت در میدان جنگ به سام ارائه شدند و فرمانده به او دستور داد نامش را اعلام کند.

هوش مصنوعی: این دنیا به واسطه‌ی زیبایی و هنر خلق شده است و مرگ به آرامی و ناز وارد زندگی انسان‌ها می‌شود.

هوش مصنوعی: مانند ماری که به طور ناگهانی به کسی حمله می‌کند و زهرش را می‌ریزد، گاهی برخی افراد یا موقعیت‌ها تحت ظاهری زیبا و فریبنده ممکن است خطرناک باشند و درد و آسیب را به ما تحمیل کنند.

هوش مصنوعی: درختی با شاخه‌های فراوان که کاملاً پر از گل‌های تازه و خارهای تیز است.

هوش مصنوعی: ابتدا خوشحالی و زیبایی را از گل دریافت می‌کنی، اما سپس ممکن است دچار درد و رنج از خارها شوی.

هوش مصنوعی: نه‌کس در آن دنیا زندگی ابدی نکرد و نه کسی از آن دنیا به جایی رفت که بعداً حسرت آن را بخورد.

هوش مصنوعی: از دوران گذشته چیزی باقی نمانده و ما در حالتی ناامید و اسیر هستیم، مانند افرادی که در فضایی تاریک و بی‌پناه گرفتار شده‌اند.