هوش مصنوعی: سمنبر ویس گفت: "ما نیز برای تو هزاران درود و تحسین می‌فرستیم."

هوش مصنوعی: شب خوبی برایت آرزو می‌کنم و روزت را به زیبایی شب می‌خواهم. دلت شاد و بختت نیز مانند دل شاد باشد.

هوش مصنوعی: من فردی هستم که لیاقت دوست را دارم؛ کمتر کسی را دیده‌ای که مانند من وجود داشته باشد یا صدایش را شنیده باشد.

هوش مصنوعی: ماه من دیگر روشنایی ندارد و تاریکی آن را فرا گرفته است. همچنین، زلف‌های سیاه من نیز مثل کافور سفید و بی‌روح شده‌اند.

هوش مصنوعی: نه خم زلف‌های من باعث بی‌تابی‌ام شد و نه کمبود آب در دهانم مرا به تشویش انداخت.

هوش مصنوعی: نه آن چنبر که به قد من می‌خورد و نه آن قامت لاغر که شبیه کوه سیمین باشد، به نظر نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر ماه خوشگل من در زمانی دیگر باشد، اکنون من مانند خورشید زیبایی‌های جهان هستم.

هوش مصنوعی: چهره‌ام را حوری نگهداری می‌کند و لب‌هایم را نیز رضوان خریداری کرده است.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و درخشندگی چهره‌ام مانند خورشید می‌درخشم و با ترفندها و شیطنت‌هایم، مانند سلطانی جاودان و بی‌نظیر هستم.

هوش مصنوعی: چهره من برای زیبایی مانند گلی است که در مقابل آن، خارها بی‌اهمیت و بی‌ارزش به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: درخت صنوبر در بالای سرم قرار داشت و مانند چنگ در دستانم احساس می‌شد، همان‌طور که گوهر در دهانم سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: من از زیبایی‌های بی‌نظیر پادشاهی می‌آیم که دل‌ها را می‌رباید، همچنان که ماه‌های زیبا دل‌ها را می‌فریبند.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم کیسه‌ام را از کسی که خوابیده بربایم، اما می‌توانم دل کسی را که بیدار است، به راحتی بردارم.

هوش مصنوعی: شیر درنده و یوز تیزپا به شکار آهو می‌پردازند، اما هیچ‌کدام نمی‌توانند با ناز و فریبی که من به کار می‌برم، جان کسی را تحت تاثیر قرار دهند.

هوش مصنوعی: از چهره‌ام عشق و محبت سرچشمه می‌گیرد و از موهایم چیزی بروز می‌کند که به نوعی به کافر بودن اشاره دارد.

هوش مصنوعی: من در نزد دیگران بی‌ارزش بودم، اما چرا وقتی نزد تو آمدم، خود را خوار و ناچیز احساس کردم؟

هوش مصنوعی: اگرچه در مقابل تو احساس حقارت می‌کنم، اما به خاطر دوستی و محبت تو از دیگران برترم.

هوش مصنوعی: اکنون باید هم گل داشته باشی و هم من، تا گل تو جفت سوسن باشد.

هوش مصنوعی: روزگاری فرا می‌رسد که با اندیشه و تدبیر ضعیف، شهری به دو قسمت تقسیم می‌شود و ویران خواهد شد.

هوش مصنوعی: کجا دیدی که دو شمشیر در یک جا بیفتند و یا اینکه روز و شب در یک مکان گم شوند؟

هوش مصنوعی: شگفت‌انگیز است که تو مرا نادان می‌خوانی در حالی که خودت در دام نادانی افتاده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر قلبت نادان و بی‌خبر نبود، این‌گونه در این موقعیت پیچیده نمی‌شدی.

هوش مصنوعی: اگر من نادان هستم و از تو دورم، خداوند یاورم است و من هیچ نگرانی ندارم.

هوش مصنوعی: از خداوند سپاسگزار باش که تو مانند یک معلم نیکو نیستی که با افراد نادان معاشرت کنی.

هوش مصنوعی: وقتی او یکدست جواب را داد، دلش با محبت نرم شد و دیگر سنگینی نکرد.

هوش مصنوعی: از روزنه بیرون آمد و چهره‌اش را پنهان کرد، سپس به نگهبانان و دربانان گفت.

هوش مصنوعی: امشب پنهان شوید و بیدار بمانید تا به خاطر احساس مسئولیت در برابر همه، هشیار و آگاه باشید.

هوش مصنوعی: امشب جایی که من هستم، بسیار ترسناک به نظر می‌رسد و دنیا به خاطر خطراتی که آن را تهدید می‌کند، در حال تنش و اضطراب است.

هوش مصنوعی: از تندباد و باران شدید، به نظر می‌آید که سوارانی در حال تاخت و تاز هستند.

هوش مصنوعی: جهان به طور نابسامانی همانند دریا در حال تلاطم است و دل من مانند کشتی‌ای در میان این امواج در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: کشتی همیشه در معرض خطر است و در هر لحظه ممکن است به خاطر طغیان امواج و وزش بادهای شدید دچار آسیب و شکستن شود.

هوش مصنوعی: وقتی رامین صدای محبوبش را از پاسبانان شنید، جوابی به آن‌ها داد.

هوش مصنوعی: امشب همه باید بیدار و هوشیار باشند و برای پاسداشت یکدیگر آماده باشند.

هوش مصنوعی: امید خود را از دیدن محبوب قطع کن، زیرا هر جا که بادی وزید، همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و دچار تغییر می‌شود.

هوش مصنوعی: نمی‌تواند در جایی بایستد که نه دستش حرکت کند و نه پایش.

هوش مصنوعی: اسب خود را به جلو راند، اما ناگزیر هم از زندگی ناامید بود و هم از محبوبش.

هوش مصنوعی: او در میان برف‌ها مانند کوهی بزرگ و سنگین حس می‌کند که بر دلش غم و اندوه زیادی سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: دل من، به چه چانه‌زنی مشغولی؟ اگر دیدی که یارت تو را تحقیر می‌کند، چه فکری داری؟

هوش مصنوعی: عشق باعث می‌شود که فرد عاشق همیشه در ذلت و خوارگی به سر ببرد و احساس کمبود کند.

هوش مصنوعی: اگر امروز به آرامش و نجات برسی، دیگر به دنبال عشق و توجه از بتان نرو.

هوش مصنوعی: تو آزاد هستی و هرگز هیچ بنده‌ای، این‌گونه که تحت ظلم و ستم قرار می‌گیرد، نمی‌تواند واقعیات را بپذیرد.

هوش مصنوعی: از این به بعد هیچ یار و دوستی انتخاب نکن، چرا که به خاطر درد و رنج این معشوق در غم و اندوه نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: به یاد بیاور که بر آن عمری که از دست رفت، همواره یاد معشوق و محبوب خود را به سر می‌پروری.

هوش مصنوعی: ای کاش که آن روزها و رنج‌هایی که گذشتند بر گردن ما نمی‌ماند و از آن‌ها چیزی برای ما باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: ای کاش تمام زحمات و تلاش‌هایی که در میدان کشیده‌ایم، بی‌ثمر نماند.

هوش مصنوعی: ای کاش تمام امیدواری‌هایی که داشتیم، به خاطر تغییرات و ناپایداری‌ها، به چیزی تبدیل نشود. مثل بی‌ارزشی که باد می‌برد و جایی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: ای دل، من مدام به تو می‌گویم که از این مسیر برگرد، زیرا در این راه، برای تو خطراتی وجود دارد که همچون چاه در انتظار توست.

هوش مصنوعی: همیشه به خودم می‌گفتم که رازها را با زبان نگو، و از دل خود و احساسات واقعی‌ام چیزی به دوست نگوی.

هوش مصنوعی: من در این روز به وضوح می‌بینم که دوست ما چقدر در حال آسیب دیدن و خوار شدن است.

هوش مصنوعی: وقتی که تو رازهایت را به معشوق بازگو کنی، هر چیزی که در دل داری، او را متوجه می‌سازی.

هوش مصنوعی: دوست به قدری ناز و لطافت نشان می‌دهد که دیگر هیچ شادی و خوشی از محبتش باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: تو به خاطر خاموشی و سکوتت از صحبت کردن دوری کردی و در نتیجه به این حالت ذلت‌بار درآمدی.

هوش مصنوعی: یک دوستی داستان زیبایی را تعریف کرد و گفت که گاهی سکوت نیز برای پرندگان خوب است.