هوش مصنوعی: ای سمنبر (سمن‌پرور)، دلم را تو به من دادی و حالا تو خودت آن را می‌بری.

هوش مصنوعی: اگر تو از من دلزده شدی، چه اهمیتی دارد؟ همین که عشقت در دل من باقی مانده است، کافی است.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم از تو خسته شوم و بر این بی‌وفایی‌ات شجاعت نشان نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: برخورد تو با من تند و تیز است، اما من با نرم زبانی و مهربانی پاسخ می‌دهم. تو دشنام می‌دهی و من با محبت رفتار می‌کنم.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم از تو روی گردان شوم، زیرا مانند تو را در هیچ‌کجا نمی‌توانم پیدا کنم.

هوش مصنوعی: اگر تو یکی از چشمانم را بگیری، با دستم چشمی دیگر را که باقی مانده، به تو می‌دهم.

هوش مصنوعی: تو به من به زبان زشت و ناپسند صحبت کردی، اما من این را می‌دانم که در دل خود خوبی‌ها را برایم یاد کردی.

هوش مصنوعی: نفرین تو برای من مثل دعاست، چون کلامت برایم خوشایند و شیرین است.

هوش مصنوعی: اگرچه در سخنان تو سختی و طعنه وجود دارد و مدام به دیگران ناسزا می‌گویی، باز هم به این خاطر نمی‌توان به تو خرده گرفت.

هوش مصنوعی: هر چه که تو بگویی برایم خوشایند است و من به صدای ساز و آواز گوش می‌سپارم.

هوش مصنوعی: وقتی تو ساکت می‌شوی، به یاد می‌آورم که چرا بار دیگر به من آسیب زدی.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده است که به واسطه گفتار و بیان روشن، زبان گشوده شده و حتی اگر با سختی و دشواری هم مواجه شده باشم، اما هنوز می‌توانم به گفتار ادامه دهم.

هوش مصنوعی: بدان که با کم حرف زدن می‌توانی کمی به دل من آرامش بدهی، اما همانطور که با کلماتت کمی تسکین می‌دهی، دردی که ایجاد می‌کنی هم بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: هرچند که دیدن سختی‌ها و مشکلات تو برایم غم‌انگیز است، اما هنوز به نجات و بهبودی تو امیدوارم.

هوش مصنوعی: من می‌گویم شاید تو راضی شوی و ضرر دوستی را به نفع خودت تبدیل کنی.

هوش مصنوعی: امشب من همچون کسی هستم که در جلویش شیر و در پشتش فیل وجود دارد.

هوش مصنوعی: دلش از نگرانی و ترس از هر دو سو خسته شده است، زیرا از هر طرف راهی به سوی رهایی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر من اینجا هستم، تو هم با من طوری رفتار می‌کنی که انگار دشمنان با من رفتار می‌کنند، یعنی با نفرت و کینه.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از کنارت بروم، نمی‌دانم چطور می‌توانم جانم را از سرما و باران نجات دهم.

هوش مصنوعی: میان این دو آدم کم‌اهمیت و بی‌ارزش مانده‌ام و به خاطر این دو نفر بیچاره و درمانده شده‌ام.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه مرگ می‌تواند به جسم آسیب برساند، اما در چنین مکانی من احساس آرامش می‌کنم.

هوش مصنوعی: حال اگر جانم را از من بگیری، دیگر از درد دل یکباره خلاص می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگرچه مرگ جانم را گرفت، اما تنم از این درد و رنج رهایی یافت.

هوش مصنوعی: بدن من در اشک غوطه‌ور شده و جهان به دور من مانند زلفت در هم پیچیده است.

هوش مصنوعی: دل من در زلف تو گره خورده و نمی‌دانم چگونه باید از این عشق دور شوم، بیدل و آشفته‌حال هستم.