هوش مصنوعی: رامین به او گفت: عزیز دل، مرا به این حال نیاور و اینقدر آزارم نده.

هوش مصنوعی: نه تنها این که من را از جلوی خود دور کردی کافی نبود، بلکه نیشت هم که به دل من زدی کم بود.

هوش مصنوعی: نه تنها به خاطر اینکه آبرویم را بردی، بلکه به خاطر اینکه بارها و بارها به سرزنشم پرداخته‌ای.

هوش مصنوعی: دیگر بر من جفا نکن و بیشتر از این نزن، زیرا که جان و دل مرا به طور کامل رنجاندی و زخم زدی.

هوش مصنوعی: چه درد و رنجی می‌تواند بدتر از این باشد که تو بگویی افسوس باید از تو دوری کنم.

هوش مصنوعی: چرا بخشی از وجودم در مسیری است که اینجا جایگاه موبد نیست، به هر حال.

هوش مصنوعی: اگر تو را سنگدل و دشمن بخوانم، سزاوار است، زیرا که از من راهی نمی‌گذاری که به بزرگواران بپیوندم.

هوش مصنوعی: عبارت به این معناست که عبور از شهر و مسیرهایی که متعلق به دشمن و دوست است، و همچنین تسلیم شدن به کسی که به او علاقه داریم، کار درستی نیست.

هوش مصنوعی: نه تو به من گفتی که انسان‌های بافرهنگ، در کنار جنگ و درگیری، باید همواره صلح و آشتی را حفظ کنند.

هوش مصنوعی: چرا در دل تو صلح و آرامش نیست؟ مگر این که مانند ما، از گل و لطافت روح برخوردار نیستی؟

هوش مصنوعی: اگر تو اکنون نخواهی راضی باشی، دیگر وفا و دوستی از بین رفته و چیزی هم باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: باید از اینجا بروم، اما ناچار در اینجا مانده‌ام، بی‌دل، بی‌صبر و بی‌یار.

هوش مصنوعی: از دو زلف تو برایم یادگاری بگذار و از باده‌ای که می‌نوشم به من آرامش بده.

هوش مصنوعی: برای من یک حلقه بیاور که از دو زنجیر ساخته شده است، چون این حلقه می‌تواند جان جوان را تسخیر کند و دل پیر را به تسخیر درآورد.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است جانم با بوی تو آزاد شود، همان‌طور که تن خسته و خسته به کوی تو می‌رسد؟

هوش مصنوعی: آیا در جدایی، دل تو هم مانند دل من که در آن تنهایی می‌کشد، رهایی پیدا نخواهد کرد؟

هوش مصنوعی: شنیده‌ام که شب، در انتظار چیزی است و هیچ‌کس نمی‌داند که فردا از آن چه به دنیا خواهد آمد.